Czemżeś mię ty, wiosko moja

Czemżeś mię ty, wiosko moja,
Tak rozkochała dla siebie
Jak matka syna,
Jak ta kochana dziewoja,
Że mi żyć, ni śnić bez ciebie,
Wiosko jedyna?!

Czemu, wiosko ma rodzinna,
Gdym odchodził w świat szeroki
Za twe granice,
Jak za matką swą dziecina
Czułem w sercu żal głęboki,
Smutek, tęsknicę?!

Czemu obce miasta, kraje,
Ich wspaniałość i dostatki,
Cuda i dziwy
Nie cieszyły serce moje,
Co rodzinnej pragło chatki,
Ojczystej niwy?

Boś ty, wiosko, ma piastunka,
Mnie powiła, wypieściła,
Twojego syna...
Bliskoś nieba, Boga, słonka,
Twoje chatki rozgościła,
Wiosko jedyna!

Czytaj dalej: Wiosna (Po smutnej zimie, przyszła nam wiosna) - Antoni Kucharczyk