Wytrwajcie drogie, polskie dzieci mężnie
Do końca i choć wróg gnębi was potężnie,
Że się krew wasza, łzy strugą polały,
Za wami Pan Bóg, Ojczyzna, świat cały.
Wytrwajcie, chociaż Krzyżak sobie tuszy
Wyrwać wam polskie życie z serca, duszy —
Te łzy, krew, plagi, które ponosicie,
Ojczyźnie, matce waszej dają życie...
Wytrwajcie dzieci! Ojciec wasz niebieski
W drogie kamienie zmieni krew i łezki,
Które ozdobą będą wiekuistą
W wolnej ojczyźnie — koroną złocistą!
Moje siostrzyczki, braciszkowie mili!
Wytrwajcie mężnie do ostatniej chwili;
Boskie Dzieciątko w Betleem stajence
Wtóruje płaczem łezkom waszym w męce...
Matula Jego, co Polski królową,
Przedstawia męki wasze polską mową:
»Synu, tysiące polskich dzieci płaczą,
Spraw, niechaj wolną ojczyznę obaczą...«