Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Piosenka zimowa


Rekomendowane odpowiedzi



ON:

sypie śnieg a jakże mogło być inaczej
grudzień powiesił się w kalendarzu
na termometrach w dół skacze
jakby chciał skończyć od razu
z sobą i z nami wszystkimi

zamarzła rzeka wspomnień
i nigdyśmy się nie kochali
patrzymy tak nieprzytomnie
patrzymy na siebie z oddali
i zimno zimno nam w noski

a gdzieś tam rajcują eskimoski
i nawet majtek nie mają
ech tutaj to tylko troski
w zadymce do głowy się pchają
kobiety zimne jak sopel


ONA:

sypie śnieg i znów masz doła
a ja patrzę na grudzień inaczej
patrz choinka nas woła
termometr z radości skacze
jak mały psiak

śnieżynki to są mroźne pszczółki
i biel zbierają w bałwany
pod dachem sople jaskółki
machają tak ogonami
a gwiazda ich małe pisklę

zaś eskimoski ci przyśnię
zobacz też nie mam majtek
śmiechem jak ogień trysnę
tylko pogilgocz mnie fajnie
zostawmy zimę na chwilę


RAZEM:

sypie śnieg nie może być inaczej
grudzień wierci się w kalendarzu
po stopniach schodów skacze
wskoczyć chce do garażu
odjechać na arktykę

a my... hi hi hi
hi hi hi hi hi hihihi
SPRZEDALIŚMY JESIENIĄ SAMOCHÓD!


:-)
:-) :-)
cmok!
:-) :-)
hi hi hi hi hi
:-) :-) :-) :-)
:-) :-) cmok! :-) :-)
hi hi hihi hi hihihih hi hi hi hi hi
:-)
:-)
:-)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 52
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O tym, że to właśnie zimą kobiety nie noszą pod futrami... hm, wstydzę się
o tym mówić poza wierszem :))

[quote]
jesteś?
fajnie, że jesteś.
Również cieszę się, że Cię widzę :) Wkrótce postaram się nadrobić brak czasu.
Pozdrawiam serdecznie.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Od córy wezmę, takie gumowe ma ;)
Właśnie! Musi być jak najbardziej nieprawdopodobny, czy raczej: najmniej podobny
do prawdziwego samochodu. Prawdziwym Mercedesem i Maybachem
nie dojedzie się dalej, niż do marzeń aby je posiadać ;)

Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A co tu można doradzić? Poczekaj, może coś podobnego samo się kiedyś w Tobie rozśpiewa.
Ludzie to nuty na partyturze miłości, czekaj cierpliwie, niech no tylko Dyrygent przełoży
kartkę na której jesteś zapisany :)
Poza tym, skoro Niemen potrafił zaśpiewać (i to jak!) "Bema pamięci żałobny rapsod" Norwida,
to chyba wszytko można?

pl.youtube.com/watch?v=HPHfbZcNl6U

Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie chciałbym odpowiadać za autora, ale mnie się śpiewa, jak cholera :p
Chyba komuś na zimę poprzecinam majtki w kroku ;)
Świetna opowieść i klimat, ech talencior z Ciebie.
Pozdrawiam.
Tak, chodziło mi tu bardziej o klimat (dosłownie :)) - to on jest melodią
która pozwala przetrwać nawet ciężkie czasy - zima, a i samochodu nie sprzedaje się
zazwyczaj ot tak sobie a widocznie Oni w tym wierszu musieli (On się nawet czymś gryzie).
Dziękuję pięknie i pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

bardzo ciekawe, Panie Boskie, jest to, że każdy wiersz w Pana wykonaniu ma inny klimat, co świadczy dobitnie o umiejętnościach autora. wszystkie łączy jedynie dobry warsztat i pewien specyficzny sposób bajania, ale tematyka oraz atmosfera są zaiste różnorodne :)

mam jedną małą sugestię, właściwie nieistotną. grudzień powiesił się w kalendarzu - i jest ładnie, ale mnie frapuje uwieloznacznienie małą zmianą - grudzień powiesił się na kalendarzu.

ON:
grudzień dusi się na sznurze.
ONA:
święta! ciesz się, mój kocurze


pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

-Witaj! Poniżej mój wierszyk o zimie. Wklejam pod twoim wątkiem, bo lirycznie jak zwykle u Ciebie. Odpowiedni nastrój.:)

Pozdrawiam.


zima

Zima - taka ładna pora na miłość.
Można się przytulać
I udawać, że to nic - to, tylko zima.

Pada śnieg:
To anioły mają gody
I rwą pióra w prostym rytmie:
-Kocha.
-Nie kocha.
-Kocha.
-Nie kocha.

A my w bieli
Od niedzieli - do niedzieli.
Rozpaleni, uwiedzeni
Nie pytamy,
My już wiemy.

Zima.
Ładna pora na miłość.
Pada śnieg.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W tym długim korytarzu. W tej przestrzeni przedpokoju… Mijają mnie jakieś cienie. Zwielokrotnione wizje tych samych imaginacji. Wciąż tych samych. Mijają mnie w potędze nacierającego na mnie ciemnego masywu wyobraźni. Samotnej nocy. Tej nocy. Tej oto nocy. Podczas tej oto nocy, właśnie.   A więc przechodzą. Idą dalej. Znikają w półmroku. Mijają mnie z obojętnością martwych przedmiotów w tej nieskończonej amfiladzie pokoi.   Zaciskam powieki.   Otwieram.   Ćwiczę zamykanie i otwieranie powiek w jakimś delirycznym tańcu. I kiedy przytulam się do zimnych ścian. I kiedy je całuję, mając na języku cierpki smak drobnego kwarcu, kurzu i pyłu, dostrzegam obok i wszędzie światło kinkietów. I pojedynczych, pełnych zakrzepłych kropli świec. Świec, których rozedrgany blask. Których blask… Poustawianych, gdziekolwiek na podłodze. Na parapetach. Krzesłach… Na spaczonych półkach uginających się od prześwietnych foliałów, kurzu i pleśni. Poustawianych nie wiadomo przez kogo. I w jakim celu. A więc przemieszczam się. Płynę powietrzem przesyconym wonią rozgrzanego wosku. Błądzę po tym sanktuarium mgławicowych tchnień, powolnych galaktycznych wirów.   Wiesz, dużo tu tego. Tych zagadkowych sfer. Migotliwych lśnień. Mżących iluminacji, co rozpraszają się w urojonej korekturze zdarzeń. I rozbłyskują na nowo. I wciąż...   Czy ja śnię? Nie, nie śnię. Podążam za to w zasłonach pełnych cichego szelestu. W tej całej fantasmagorii przemijania. W piskliwym szumie gorączki potykam się o szczeliny przerażenia. O niezliczone wyłomy, granie. O kominy hydrotermalne ze skupionymi wokół formami jakiegoś życia, co żeruje w gorących bąblach energii. W milczącym rozgwarze somnambulizmu.   To tutaj... To tutaj...   To było, gdzieś tutaj… Albo nigdzie…   Dotykam palcami. Muskam jak ślepiec z szeroko rozwartymi, mętnymi oczami Przechodzę, przechodząc raz jeszcze przez to epicentrum majaków. Pertraktujących ze sobą widziadeł w milczących szczegółach symboli i gestów. Idę wolniej. Albowiem idę wolniej, chwytając się mocno jakichś poręczy. Czy rozciągniętego wzdłuż burty relingu. Chwytając się mocniej aż do zbielenia kostek, odrętwienia i bólu… Ale zaraz przejdzie. Tak. Zaraz przejdzie. To chwilowe. Taki chwilowy atak cierpienia, jakby po ukąszeniu pszczoły. Zaraz przejdzie. O! Już przechodzi… Ale idę przez to wolniej. Jeszcze wolniej. Tak bardzo powoli. Niczym zdziwaczały książę w szatach z jedwabiu, co odkrywa na nowo swoje dawne dzieje po setkach lat czekania w lombardzie. Idę korytarzami domu, którego nie ma. Za to pełnymi abstrakcji i niezrozumiałego konstruktu. Idę do ciebie.. Tam. Gdzie, być może, jesteś. Podążam w nieokreśloności pragnienia. Tęsknocie. I w nie mającej precedensu jakiejś bezsile. Idę, póki jeszcze można. Wiecznie…   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-06-04)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • widziałeś mnie  piorun tańczył na wrzosowisku w pustej butelce po soku   obierałem jabłko ligol jakbym rozbierał się   nagły przeskok  trzymasz mnie w dłoniach jak pobite szkło   nurzam się w twoim oddechu pierdzę i zasypiam   droga mleczna spływa mi z ust jest dzisiaj piję z wymion smutnej krowy   w telewizji bełkot papieża w moim sercu  Andromeda   na kablu twoje słowa iskrzą puszczasz słuchawkę głupi dźwięk   wczoraj oglądałem "Into the Wild" gubię się gdzieś na Alasce czas nie istnieje   widziałeś mnie z komnat niebieskich w godzinę próby   mamy do pogadania dopijam kompot i wychodzę   czekaj kocham cię   w porządku wiem   daję ci tamten piorun płacę kartą     karton mleka unoszę krztuszę się   halo                    
    • @Dagmara Gądek :)
    • @Amber Może to dlatego, że od lat maltretuję sale kinowe? Nie wiem, ale za komplement ślicznie dziękuję i kłaniam się ;))
    • @Dagmara Gądek dzięki, kiedyś napiszesz swój z nie spuszczonym balonem, a może też, nie wiem , ten jest mój i tyle Pozdrawiam kredens 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...