Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niemożliwość

Katarzyna Leoniewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafał_Leniar

Rafał_Leniar

Opublikowano
Opublikowano

"Nocnym pociągiem aż na koniec świata"?

Niezły wiersz. Nastrojowy. Czuć melancholię.
Jedyne, do czego można się przyczepić (wg mnie) to to, że tytuł jest dość... Prostolinijny?

Obraz uchwycony ładnie i lekko, ale nie jest to nic wielkiego.

Pozdrawiam.

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
Opublikowano
wieczór błądzi chodnikami
autobus ściga się z samotnością
ja sama ja tamta na czerwonym świetle

pruję nić przywiązania
żeby nie przeszkadzała się spieszyć

przystanek Dom
nie leży na trasie metra


tak znacznie lepiej


spokoju i wieczności.
Mr.Suicide

Mr.Suicide

Opublikowano
Opublikowano
wieczór błądzi
po chodnikach
autobus ściga się z samotnością

a ja sama
ja tamta na czerwonym świetle
gubię sandały

pruję nić przywiązania
żeby nie przeszkadzała się spieszyć

przystanek Dom
nie leży na trasie metra

*

mnie się tak przeczytało. ciekawy spokojny i nieprzeładowany wiersz,
który miło się czytało i do którego można z przyjemnością wrócić.
melancholijność, nostalgia utworu - jak najbardziej przypadła do gustu.

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Malarz i Ona

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      malarz   patrzę na ciebie i nie wiem, czy to włosy, czy świt, który się w nich zaplątał wszystko w tobie ma własne światło — skóra, która wciąż pamięta lato, ramiona, które obiecują schronienie i uśmiech, co rozprasza szarość to, co wiem o pięknie robi się przy tobie bezradne ale nie wiem jak mam cię namalować twoje milczenie ma odcień ciepła którego nie ma w żadnej palecie, następna sekunda jest nowym kolorem a oddech zmienia kształt światła boję się, że jeśli mrugnę to znikniesz pędzel utrwaliłby tylko kłamstwo, a farby są zbyt płochliwe więc patrzę jak przechodzi przez ciebie słońce. ona patrzył na mnie jak na światło a ja czułam się taka zwyczajna - trochę zmęczona, trochę głodna i niepewna, czy chcę być kolorem jego oczy były głośniejsze od słów mówiły: "zostań" a ja chciałam po prostu żeby ktoś dostrzegł mnie bez ram farby pachniały terpentyną i pyłem pomyślałam, że sztuka to może sposób, by się nie rozpaść kiedy skończył na płótnie została cisza - a w niej ja, bardziej prawdziwa niż ja sama malarz teraz jesteś w ciszy płótna twoje włosy już nie poruszają się w świetle a ja szukam w farbie ciepła, które zgubiłem na miejscu jest — kolor, linia, kształt tylko ciebie nie ma i myślę, że może piękno nie daje się zatrzymać, lecz przechodzi przez człowieka jak światło przez wodę, i znika, zostawiając ślad, którego nie da się domalować więc stoję przed obrazem jak przed wspomnieniem, i uczę się jak patrzeć - żeby nie chcieć dotknąć
    • Wiesław J.K.
      Dotyk

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Tectosmith Wzajemnie :)))))
    • Wiesław J.K.
      Zachwyt

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Tectosmith Komentarz @Berenika97Piękne jest to zestawienie: „w dłoniach nasz grób” — bo to nie tylko obraz końca, lecz też wspólnoty, trwania razem aż po kres. oddaje dokładnie to jak ja to widzę. Piękny Twój wiersz i to co Berenika napisała.
    • Berenika97
      Spowiedź

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zosia jest grzecznym dzieckiem, które inaczej rozumie nakazy i zakazy  niż tak, jak dorosły człowiek. Jest w niej szczerość i dziecięca naiwność.  W późniejszym wieku człowiek ma już inną świadomość przynależności do swojej religii i wykających z tego obowiązków. Więc dylemat Zosi jest o wiele wiekszy niż człowieka dojrzałego.  Chrześcijaństwo ma różne oblicza. W większości wyznań protestanckich nie ma spowiedzi indywidualnej i nie ma takich dylematów.   
    • Tectosmith
      Dotyk

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @Wiesław J.K.Tak, dokładnie taki rytm, który towarzyszy nam od narodzin do śmierci.  Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...