Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Schrypniętym wydechem klepię pacierze drogowskazów.
Przecież nie pomyliłam drogi? Więc za cóż mnie karzą?

Diabeł na rozstajach pozamieniał mi drzewa,
anioł chybił troską wierząc, że tego mi trzeba!
A może to ja oślepłam na jedno mrugnięcie?
Gwiazdy zawirowały – ot, gotowe nieszczęście?
Może zapatrzona na zioła, na drozda, na strzechę,
poszłam za wiewiórką, za pająkiem, za grzechem...?
Może niewierna sobie w dwie drogi się puściłam
i tak błądząc dwojako własne lęki ziściłam?

Nie wiem. Stoję i zerkam przez ramię na księżyc,
solą wahania rzucam by urok parszywy odpędzić.

Może to diabeł chybił...
...a anioł wie lepiej?
I strachem posłany, jak cisową procą,
biegniesz do mnie, szalony, pomyloną nocą...?

Opublikowano

Aguś... bez rymów nie byłby to już ten wiersz smile.gif rymy gadają tu same przez się. ale mogę spróbować tę samą opowieść napisać bez, chcesz? specjalnie 4 u smile.gif)

Pani Seweryno, Krzysztofie - dziękuję

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zapomniał Pan jeszcze o drodze, strzesze, rozstajach, grzechu... O ile pamiętam w tym wierszu nie pojawia się ani jeden element, który nie byłby doskonale znany czytelnikowi. Jest to jeden z niewielu wierszy z których jesem dumna, gdyż osiągają jedność formy i treści - proszę wybaczyć brak krytycyzmu :) Dla równowagi dodam, iż doskonale zdaję sobie sprawę z jednego poważnego zgrzytu z gatunku "który element nie pasuje do pozostałych", więc nie twierdzę iż utwór jest bez skazy, skadże znowu.
Powinien mieć Pan "przaśne" skojarzenia. Ale rozumiem, ze ani temat, ani klimaty nie są Panu miłe, bo toż to rzecz gustu przecież.

dziękuję za uwagę poświęconą i czas
pozdrawiam
m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...