seweryna żuryńska

czyżby czas na ciszę miniaturowe łyki codzienności ech... szampana nalej mi... pięknie się myśli przy tym wierszu dzięki Seweryna

bardzo się podoba taka trzymająca za poły dekadencja chyba w każdym z nas coś z niedopałka dziękuję pozdrawiam Seweryna

dziękuję, bardzo zwiódł mnie ten..."wierzch" ja durneńka:) ale..i tak się cieszę..ze doskrobałam się do prawdy czasu, prawdy ekranu:) pozdrówka miłe Seweryna

chodzę koło tego wiersza któryś dzień...podoba się...tylko...czemu dla mnie zagadkowy... bo... wspomnienia...to nie kula ziemska..że najcieplej najgłębiej tutaj inny wymiar...czasowy co najdalej...jakby najchłodniejsze...nieco zapomniane, czasem przyprószone a to co na wierzchu...to płonie wspomnieniem najżywszym a smak na życie, to constans, to immanentna część naszego bytu mimo wielu, wielu lat, ja wciąż na głodzie i lubię to, tak między nami:) pozdrawiam i dziękuję Seweryna

bywa, że słowami nie poszerzamy, a zamazujemy obraz nadmiar gubi prawdę przekazu staram się uchronić istotę, choć wnikanie w każde porównanie zwodzi na manowce unikałabym tak rozległych ozdobników a wiersz mówi tak wiele przekazuje pokłady miłości prawdę o człowieku przesłanie jest najpiękniejsza myślą tego utworu to przesłanie zachowam w sobie dziękuję Seweryna

dziękuję za gościnę za słowa dobre pozdrawiam Seweryna

drogi Autorze umiesz malować słowem umiesz rozjaśnić obraz, pozwolić mu zapachnieć, zabrzmieć i jest klimat, sentencja ujmuje drogi krytyku to nie sztuka zrobić swoisty "spis treści" poprzycinać, podziwaczyć, posklejać na nowo ale bez wiersza "matki" twoje "wysiłki" nic niewarte a inna rzecz to etyka takiego postępowania, strona moralna takich zabiegów chcesz, pisz lepiej, pokaż wzór Seweryna Droga rozjaśniona i zawąchana czytelniczko, byłbym bez serca, gdybym odbierał ci prawo do konsumenckiego spełnienia, człowiek ma prawo po zaliczeniu smażonej flądry "tego lata objęty plażą iść", zwłaszcza "w pełnym słońcu na opalonych nogach ;) Jego prawo również ronić łzę, "dziś tamten czas pamiętać", sięgając lutową porą po przykurzone muszelki, czy inne sandałki... Ja natomiast mam prawo oczekiwać, w miejscu przeznaczonym na poezję współczesną, czegoś więcej od kiczowatej papki, dyżurnych westchnień i obrazków z taśmy dla "pana kowalskiego" na intelektualnych zakupach ;) To co pani nazywa dziwaczeniem, jest zwykłą warsztatową pracą, próbą doskonalącego wartościowania - sensem tego forum... Wydaje mi się, że ocena moich "wysiłków", jest poza pani zasięgiem ;) Bardzo ciekawi mnie jednak, podniesiony przez panią problem nieetyczności mojego komentarza. Proszę o jego rozwinięcie i uzasadnienie...albo powstrzymanie się od pisania "ciotkujących" bzdur... trywialne... ale tego się należało spodziewać i zapomnij, miły panie, że wejdę z tobą w dysputę na takim poziomie arogancji, twojej Seweryna

drogi Autorze umiesz malować słowem umiesz rozjaśnić obraz, pozwolić mu zapachnieć, zabrzmieć i jest klimat, sentencja ujmuje drogi krytyku to nie sztuka zrobić swoisty "spis treści" poprzycinać, podziwaczyć, posklejać na nowo ale bez wiersza "matki" twoje "wysiłki" nic niewarte a inna rzecz to etyka takiego postępowania, strona moralna takich zabiegów chcesz, pisz lepiej, pokaż wzór Seweryna

tak bywa i z wierszami już nie zasiadam..jeśli coś nie porwie, nie ujarzmi biała plama bywa kusi ale czekam, aż i ona dojrzeje pozdrawiam Seweryna

lubię jak wiersz pachnie, pozwala obrazom otwierać się, nasycać kolorem lubię dotykać każdy szczegół jakoś po swojemu przesiewać przez własne doznania ładnie można plątać się po twoich strofach mnie nie brzmi tylko pierwsze słowo wiersza "odkleja się" to chyba nie tak... ale mogę się mylić dziękuję i pozdrawiam Seweryna

w środku nocy zapragnij wtulić się w mój zapach szept co porywa drżenie każde i otumania porankiem mroźnym gdy ponuro słońce karaska się niechętnie na swą włóczęgę pomyśl chwilę mój obraz przytul cicho czule i pozwól dreszczom niech otulą zmysłów zaśpiewy zapomniane w samo południe w gwarnym tłumie kiedy samotność zbytnio boli odszukaj wspomnij dotyk cichy pozwól by z tobą obok ciebie zapragnął dłoni niecierpliwej tak niepokornej takiej głodnej zatęsknij

podoba się cicha zaduma wiersza zatrzymuje i ten klimat subtelne dotykanie wrażeń dziękuję pozdrawiam Seweryna

uwielbiam obrazowanie w wierszach u ciebie płyną nutką cichą, nutką tęskną może to jesień oczy nam mgłą zasłania przed uśmiechem dziękuję pozdrawiam Seweryna

to jest magia słów nie chcę rozbierać na drobinki biorę w całości pozdrawiam Seweryna

mocne, prawdziwe gratuluję pozdrawiam Seweryna

podziękuję zaglądającym, podziękuję piszącym pozdrawiam Seweryna

nawet, jeśli nie wszystko rozumiem to zakończenie...chapeaus bas pozdrawiam Seweryna

półsłówkami szeptami zbliżasz się do mych rąk odkrywasz wysupłujesz skulone w kącie zmysły nie umiem podnieść rzęs bez zawstydzenia oplotłam się pajęczyną strachu opancerzyłam nieodczuwaniem niezaboleniem niezniewoleniem przysypana popiołem wczorajszym tak nie chcę od nowa schodami w czar zapach twojego pragnienia

bardzo osobisty, ale tak pięknie namalowany obraz nigdy dość pochylenia się nad niezbywalnym czyni nas lepszymi pozdrawiam Seweryna

dziękuję, kto próg przekroczył i chwilę się zatrzymał dziękuję tym zniesmaczonym, jak i uśmiechem obdarzającym nie bronię dzieciny, takam wyrodna niech słowo samo za siebie, niech myśl odsłoni czoło:D pozdrawiam serdecznie Seweryna

bardzo chciałabym zobaczyć obraz w twoich oczach obraz tego wiersza mnie zatrzymał, zatrzymał na długo dziękuję Seweryna

bardzo przyległo uśmiechem zabarwiło dzień dziękuję pozdrawiam Seweryna P.S. nigdy nie objaśniam, co autor miał na myśli albo się wiersz sam broni, albo nie warto o niego na barykady

mam tylko jedną prośbę do autora proszę nie używać obozowych pasiaków jako figury poetyckiej więcej pokory Seweryna

pięknie namalowane ogromnie lubię obrazy w wierszach wnikanie w świat, jak w nową powieść, jak w nowego człowieka pozdrawiam Seweryna

tyle ci mogę dać, ile wziąć potrafisz a chciałoby się tak więcej nie wiem czemu to skojarzenie ot czytało się ogromnie sympatycznie dziękuję Seweryna