Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

moje scieżki tajemne


Rekomendowane odpowiedzi






wschód słońca uderza w oczy
jasnobłękitna mgiełka
otula panoramę krajobrazu
rozkoszny widok na wzgórze

ze snu budzi sie droga
jędrna,napięta jak struna
zaprasza ziewnym uśmiechem
w głąb tajemniczej,pełnej czaru krainy

biegnie wśród urwisk,dzikiej plaży
skalistych zatoczek i huczących fal
nad bezdennymi przepaściami

śpiewa rzeka gdy woda spada w dół
i szemrze po skałach
wiatr i deszcze rzeźbią kopuły
i inne dziwne kształty

efektowne widoki gdzie lawenda
kwitnie na jałowym wzgórzu
spogladając na dolinę rzeki

klasztor wzniesiony przez orła
na szczyt słupa skalnego
słońca harmonią ozłocony
trzyma milczącą straż

i czeka....
w przestrzeni wyrzeźbionej przez czas
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mario - obraz, który nakresliłaś jest bardzo tajemny - też takie ścięzki posiadam (jeśli tak można powiedzieć) - lecz stopami je dotykam - Ty natomiast jak mgiełka przemykasz sie w przestrzeni zamkniętej jednak - myslę, że na coś czekasz - tak trochę może sugestywnie do tego podchodzę - ale o wszystkim mówią ostatnie dwa wersy - gdzie czas ozdobą ...

pozdrówko W_A_R


[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 24-03-2004 05:20.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Mario - dla mnie ten wiersz mógłby zacząć się od słów

............"klasztor wzniesiony przez orła..." , od tego momentu wiersz jest dla mnie piękny do końca ...

Za ten fragment ślicznie dziękuję...

Początek też ładny , ale końcówka ma to coś co lubię...


Pozdrawiam

Tadeusz





[sub]Tekst był edytowany przez Tadeusz_Hutkowski dnia 24-03-2004 12:17.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Szymon Paweł Oberszt

No ładnie, ładnie
zacznę może od jednego słówka z Twojego wiersza:"ziewny", to przekręcenie zwiewnego czy Twój neologizm od 'ziewać', jak przypuszczam?

uroczy obrazek... mam nadzieję, że uznasz to za komplement:
pierwsze, co mi przyszło do głowy, kiedy go przezcytałem to skojarzeni autorki z niezwykle czułym aparatem fotograficznym, który jest w stanie na kliszy wiersza utrwalić nawet sen... ducha nawet...

Tylko pozazdrościć...
Pozdrawiam Szymon Paweł

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czytając czułam się jak na górkiej kolejce, raz ostro w górę (widok na wzgórze, lawenda tez na wzgórzu oraz wzniesiony na szczyt klasztor), potem w dół ( w głąb tajemnicznej..., bezdenne przepaście, woda spada w dół, dolina rzeki) przyznam, że ciekawie :) no ale jakie widoki! przyjemnie opisałaś te ścieżki

Serecznie pozdrawiam
Natalia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...