Na dwa

[tetu]

rozpisać ciszę
by wybrzmiała

na dwa głosy potrzeba pary
w płucach zaledwie kropla
i to znajome rzężenie

 

drzemiesz

 

dzień i tak wisi na włosku — 
po włosku tylko kawa

 

ty stawiasz

 

a ściany rosną — 
bezszelestnie i
stajesz się wiatrem w kominie
głosem na dwa świerszcze

 

jesteś
między ustami a brzegiem ciszy

 

słyszysz

 

 

[bazyl_prost]

@tetu aria na strunie C, fajne

[huzarc]

@tetu To wiersz, który ma w sobie piękną, cichą czujność. Zamiast wielkich słów rejestruje on tylko oddechy, szmery, drobne gry językowe, spinając jednak wszystko w głęboki obraz. Delikatny, nienachalny, a jednocześnie zapełniony zmysłowością.

[KOBIETA]

@tetu

 

na raz …na dwa …;) 

słyszę :) 

śliczny jest:) pomiędzy ustami a brzegiem ciszy …

 

stawiasz latte;) 

[violetta]

@tetu piękne dojrzewanie:)

[Deonix_]

Z ciszą to jest tak, że im mniej się o niej mówi, 

tym bardziej wybrzmiewa. I to Ci się właśnie w tym - jakże klimatycznym - wierszu udało. 

Chociaż sytuacja liryczna przywodzi mi trochę na myśl ciszę po kłótni, po jakimś ostrym starciu, albo też po czasowej rozłące którą ciężko przetrawić, ale... mam poczucie, że Peelkę jednak ratuje świadomość obecności "słuchacza", 

i tego, że "póki się żyje i można wybierać - można też wiele naprawić". Ale może nadinterpretuję i się doszukuję czegoś niepotrzebnie :) W każdym razie - wiersz mi się podoba i ma głębię :) Której czasami mi w wierszach brakuje, więc miło mi, że Cię mogłam poczytać :)

 

Pozderki serdeczne, (przed)świąteczne :)

 

Deo

[hollow man]

@tetu

Ogólnie jest klimacik. Nie wiem jakiego słowa użyć... Ten wiersz jest 'postrzępiony', w sensie, że nie 'okrągły', ale w interesujący sposób.

 

Ta Rodziewiczówna to jednak mocno zgrana fraza - trzebaby z niej coś więcej wycisnąć żeby miała uzasadnienie, albo jednak porzucić.

I na włosku - po włosku, to trochę jak z kawału z brodą.