Jaskinia krzemu

[huzarc]

 

Od płomienia, co malował cienie w jaskini,

po maszynowe zapisy w matrycy z krzemu,

prawda szuka swego ujścia, źródła problemu

w uroku światła, które pamięta i wini.

 

Ciemny czas wypala wnętrza liter pożogą

słońca puchnącego agonią mlecznej czerni,

w rzece krwi — w chwili, kiedy już życie przemogą

siewcy upokorzenia i hodowcy cierni.

 

Zostanie twój policzek w mej dłoni, łza krzywa

w czułej miękkości języka męskiej czerwieni,

i spojrzenie, które — bez zbędnych słów — nazywa,

czym jesteśmy we dwoje dla siebie stworzeni.

 

 

[Migrena]

@huzarc

 

wiersz nawiązuje bezpośrednio do ALEGORI jaskini Platona

 

filozoficznie wiersz dowodzi, że podczas gdy technologia staje się nową bolesną "jaskinią" prawdy i pamieci, a cywilizacja chyli się ku upadkowi ostateczny sens i odpornosć na zło tkwią w intymnej i fizycznej i milczącej wiezi międzyludzkiej, która jest głębsza niż wszelkie "maszynowe zapisy".

 

 

made in huzarc.

 

refleksyjny i mocny.!!!!!!!

[Tectosmith]

@huzarc Ciekawy wiersz, w którym szerokie, filozoficzne obrazy kontrastują z bardzo czułą, osobistą puentą.
To właśnie ta ostatnia strofa najbardziej do mnie przemawia.
Pozdrawiam serdecznie.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - bardzo ciekawy wiersz - zakończenie miłe -

                                                                                         Pzdr.

[truesirex]

Bardzo ciekawy wiersz w którym głębokie rozbudowane obrazy są przełamywane ciepłą czułą i osobistą puentą.

 

Podoba mi się.