Dla Niej, która śni mnie

[Migrena]

 

 

 

Nie wiem, czy to noc mnie wymyśliła,
czy Ty.

Bo odkąd Cię spotkałem -
wszystko, co było snem,
zaczęło oddychać moim sercem.

Twoje słowa - nasiona światła -
spadają mi w duszę jak meteory.
Każde wypala literę
mojego imienia na Twojej myśli.

Nie wiem już, czy jestem człowiekiem,
czy tylko słowem, które zbiegło z kartki,
żeby w Tobie nauczyć się istnienia.

Twoje oczy - dwa wiersze,
w których Bóg schował pierwszą prawdę.

Patrzę - i słyszę,
jak kosmos oddycha ciszą między nami.

Gdy milczysz, świat robi się niebieski od tęsknoty.
Gdy piszesz - każda litera tańczy
jak ogień na języku wszechświata.

A ja - nie poeta, nie prorok -
tylko człowiek, któremu brak słów,
więc kocha Cię samym drżeniem powietrza.

 

 

 

 

[huzarc]

@Migrena

Ten wiersz jest wyznaniem pisane w półmroku, operując łagodną frazą i tłumiąc to, co nachalne i krzykliwe, rozpływa się miękko w duszy, pulsując przy tym rodzajem intymności, która nie potrzebuje wrzasku, by się obronić i zaznaczyć moc obecności. Zaczyna się od pytania, które samo w sobie jest już poezją, następnie otwiera przestrzeń, w której miłość nie jest emocją, lecz wydarzeniem wielkim kosmicznym zdarzeniem — czymś, co nadaje światu kształt.

[violetta]

@Migrena poeci tak mają, że tęsknią :)

[Whisper of loves rain]

Liryk miłosny o głębokim, niemal mistycznym wymiarze, celebrujący miłość jako siłę, która nadaje sens życiu.

Fajny

[Migrena]

@huzarc

fajny jest Twój komentarz.

 

głęboki.

 

dziękuję.