Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

              Za_cięcie

 

 

zbyt głębokie to nic iskrzy jeszcze
wyobraźnia skąpana w słońcu
gdy płuca nabierają powietrza piersi 
pulsują w takt uderzeń ale serce 
już na łąkach gdzie bose stopy 
rozgarniają spadające z traw krople
 
one jak diamenty noszone niegdyś 
ze studni na zmęczonych barkach
wiejska codzienność mieszała się
z zapachem ciepłej strawy i potu
przy stole dorośli i dziatwa gnana 
do obrządku gdy starość przy piecu

gorliwie przekłada paciorki różańca 

 

zegar kosmosu na trajektoriach orbit
trzyma swój święty porządek jednak
ciało słucha szelestu opadłych liści
koślawe dekady niczym szept czasu 
kreślą nowe mapy na skórze życia
aż do chwili zatrzaśnięcia powiek

 

cięcie jak wiele innych ale w łonie kobiet 
zakwitają nieśmiało nowe nadzieje

 

 

 listopad, 2025

 

 

 

Opublikowano

@Nata_Kruk

To jest wiersz o pamięci pokoleń. Nieświadomie, ale ciało przechowuje historię, a historia przechodzi przez ciało i z ciała, traumami i pamięcią ludzkiego materiału, w przedmiotach, które zaludniają naszą przestrzeń bycia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...