Cud

[Alicja_Wysocka]

Prosiłam - tak, aż drżały ściany,
żeby wszystko się cofnęło,
żeby Bóg odwrócił los jak kartkę w kalendarzu.

 

Chciałam cudu -
żeby ciało zapomniało o bólu,
żeby nie było sali, świateł, skóry szytej nitką.

 

Ale przyszedł inny cud:
nie z ognia, nie z błysku,
tylko z ciszy.

 

Zrozumiałam,
że można się zgodzić -
nie z rezygnacji,
lecz z odwagi.

 

Że spokój też bywa uzdrowieniem,
i że serce, które przestaje się bać,
to największy cud ze wszystkich.

 

 

 

Dziękuję za inspirację @Berenika97

 

[huzarc]

@Alicja_Wysocka

Ten wiersz porusza bardzo delikatne miejsce, czyli doświadczenie, gdy prosimy o cud, a życie przynosi nam coś zupełnie innego. Twoje słowa są jak łagodna  dłoń położona na ramieniu w chwili, kiedy brakuje już sił. Pozdrawiam:)

[Alicja_Wysocka]

@huzarcDziękuję :)
Wiesz, to przedziwne uczucie, że najpierw prosisz o coś takiego, żeby tego nie było, żeby się tylko nie stało. A po pewnym czasie, prosisz o to, żeby koniecznie, żeby szybciej przyszło, to czego nie chciałam. 

I to nie było działanie farmakologiczne, tzw. "głupiego Jasia", bo to dostaje każdy przed operacją.

To było dużo wcześniej.

Ale z daleka, wygląda tak, jakby człowiek nie wiedział sam, czego chce.