Semel heres, sempel heres

[Robert Witold Gorzkowski]

 

 

Chcę drzwiami trzasnąć nadciąga jesień

Ciągnę palcami napinam mięśnie

Lecz mimo potu na moim czole

Nie mogę ruszyć ani na jotę.

 

I nieprzytomnym wzrokiem pobłądzę

Po kartkach ściennych stron kalendarzy

Mimo iż w książkę je znowu wklejam

Nic dziś się nie chce dalej wydarzyć.

 

Ani drgnąć nie chcą ani popuścić

Może ktoś dopchnąć by pomógł dzisiaj

A szparka mała pchają się przez nią

Choć kolorowe to liczne liście.

 

A wolność była tak bardzo blisko

Może na snopek może dmuchawiec

A skrzydło ciągnąc miast wziąć za klamkę

To między szpary włożyłem palce.

 

Cóż ja niemądry ręce już krwawią

Ale odwrotu z tej sprawy nie ma

Przyjdzie tak umrzeć lato wypuścić

Choć tak niewiele zabrakło teraz.

 

Przymuszam palce miażdżę w szczelinie

Dla dobra świata i życia mego

A i po trosze to nie ukrywam

Na chwałę szczepu z gruntu mojego.

 

Zapieram ciało palce sinieją

Wkrótce drzwi trzasły dłoni już nie ma

A za wrotami w obcej przestrzeni

Kikuty palców leżą na ziemi.

 

Ręce podnoszę w triumfie krzyczę

Aż dziw mnie bierze nikt mnie nie klepie

Nikt nie buduje pomników chwały

Nikt nie umieszcza na schodach sławy.

 

Wtedy dochodzi do mnie rzecz nowa

Podczas gdy walcząc by domknąć wrota

Ktoś dom rozebrał bez błysków fleszy

Bo bez rozgłosu trwała robota.

 

Zafrasowali się obcy ludzie

Przywódcy starych mądrych narodów

Że choć ja żyję w ich dobrobycie

Znów o trzy palce skruszyłem kopie.

 

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Robert Witold Gorzkowski Ech, no lepiej zranić sobie palce, niż stracić całego siebie.

Pozdrawiam, Robercie :)

[huzarc]

@Robert Witold Gorzkowski Wiersz brzmi jak gorzka przypowieść o człowieku, który sam siebie okalecza w imię iluzji walki o sens, porządek lub tożsamość.

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

Robert.

 

poruszający i brutalny wiersz o bezcelowości spektakularnej ofiary w obliczu ukrytych, ważniejszych strat.

 

głęboko przesiąknięty filozofią egzystencjalizmu oraz motywami bliskimi absurdowi i heroicznemu nihilizmowi.

 

" Całe cierpienie było bezcelowe".

To jest kwintesencja absurdu w ujęciu np. Camusa.

 

konfrontacja heroicznej woli z obojętnością.

 

nihilizm przejawia się tu jako poczucie, że wielki czyn nie ma żadnego obiektywnego, trwałego znaczenia.

wiersz zawiera także elementy heroicznego nihilizmu, choć jest to nihilistyczne dążenie do sensu wbrew jego brakowi.

 

mimo niemożności ruszenia drzwi,  walka aż do okaleczenia.

 

to jest akt woli dokonany wbrew światu i wbrew sobie.

 

łaciński tytuł, nie zostaje w pełni zintegrowany z treścią wiersza.

 

widzę go jako klucz  interpretacyjny do głównej akcji o drzwiach.

 

Twój wiersz robi wrażenie !!!

 

treścią i formą !!!

 

 

@Robert Witold Gorzkowski

[Witalisa]

@Robert Witold Gorzkowski – to jest jak obrazek świętego: naiwna kreska, atrybuty od czapy, ale w sumie wiarygodne (no i jest skrzydło)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena dzięki miało być o polskim narodzie w szponach europejskiej wspólnoty. A Maksyma z prawa Rzymskiego „Semel heres, semper heres" to łacińska zasada prawna oznaczająca "kto raz został spadkobiercą, jest nim na zawsze. Trochę zahacza o moją maksymę Semel et semper.

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

 

i tak to odebrałem :)

 

nie mam już sił szczerzyć swoich myśli na to zniewolenie i zeszmacenie polskiego narodu.

 

na Polskę bez PRZYSZŁOŚCI.

 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Robert Witold Gorzkowski Świat zmierza wolnymi krokami do unifikacji. 

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski To jest gorzki, inteligentny wiersz o tym, jak Polska walczy o "wartości", o "tradycję", o zamknięcie drzwi przed "obcą" Europą - a tymczasem ta Europa po cichu robi swoje. Buduje, zmienia, działa. Bez patosu, bez krwi na drzwiach. 

[Nata_Kruk]

Ja króciutko, Robercie... piękny wiersz.

[Marek.zak1]

Dobrze Robercie, ze poruszasz ważne sprawy, które nie są jednoznaczne a także uniwersalne. Prowadziłem w temacie wiele podobnych dyskusji w różnych krajach i przyznaję, zdumiewa mnie obawa o polską kulturę i tożsamość. zastanawiam się, czy nie mamy za mało wiary w jej siłę, korzenie, trwałość, bo w żadnym kraju, od Hiszpanii, po Estonię, choć te obawy istnieją, są o kilka rzędów wielkości mniejsze. Niewątpliwie istnieją zagrożenia, z których wybija się mz niekontrolowana migracji z południa ludów, które się nie integrują i tworzą równoległe struktury społeczne niekompatybilne z lokalnymi. Sam widziałem dzielnice europejskich metropolie, przypominające afrykańskie, czy arabskie  miasta. W samej Brukseli, 2 kilometry od Grand Place w kierunku dworca południowego trudno określić czy to Europa, czy Afryka, a jazda samochodem z otwartymi oknami to sport wysokiego ryzyka. Są też inne, jak zmiany kulturowe, ideologiczne ale też ekonomiczne, prowadzące do bezdzietności, ale czy one są efektem bogacenia i rozleniwienia, wspieranego przez populistycznych polityków, prześcigających się w proponowaniu co rusz nowych socjałów, i kosztem pracy? Polski kapitalizm zbudowaliśmy bez kapitału w pionierski zupełnie sposób kosztem ciężkiej pracy, co pozwala nam konkurować z byłymi czołowymi gospodarkami świata. Brałem w tym udział, pracując 7 dni w tygodniu więc teraz propozycje czterodniowego tygodnia pracy widzę jak strzał we własne kolana. To ostatnie nie narzuca nam Unia, ale rodzimi politycy w sposób, w jaki królowie rozdawali przywileje szlachcie w zamian za głosy i za podatki na wojnę. 

Jednocześnie ma wielką wiarę w siłę Polaków, że mogą skutecznie konkurować i obronić naszą tożsamość, kulturę i dziedzictwo. Nie obawiam się obcych, a raczej populistycznych polityków, którzy na strachu chcą więcej władzy dla siebie. 

To taki off top zainspirowany Twoim wierszem o dziedzictwie, które jest w nas. 

Pozdrawiam

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 no tak bo już za Wazów rozpoczął się powolny upadek Rzeczpospolitej. Bo i snopek herb Wazów i puch marny po powstaniach nie zdołały uszczelnić polskich granic i po zdobyciu Kremla Wazowie miast zasiąść na tronie Rosji kręcili nosem na prawosławie, aż rozjechały ich wojska szwedzkie czytaj cała zbrojna Europa uczestniczyła w rozkradaniu Polski. No i z moim zdaniem najgorszym z Wazów Janem Kazimierzem zakończyła upadkiem z którego już się niepodniosła.

@Marek.zak1 Marku krótko ja widzę to z perspektywy mojej małej firmy i możliwości produkcyjnych Europy. Zdajesz sobie z tego sprawę że nie ma w Europie przemysłu ani ciężkiego (przepisy unijne) ani lekkiego (olbrzymia konkurencja wschodu) niszczy się przemysł motoryzacyjny padają koncerny samochodowe wraz z dostawcami. Nie działają huty zamyka się kopalnie i nie daje się nic w zamian. Europa pod rządami eurokratów i urzędników brnie w ślepą uliczkę. Wiesz co, to forum nie jest na takie dyskusje bo jak napisał migrena szkoda strzępić języka. To o czym piszesz przedsiębiorczość Polaków to krew z krwi wiem co mówię bo firmę założyłem w 1991 roku i wiem jak się pracowało na ustawie Wilczka i jak bardzo podcięła nam skrzydła Unia. I tak jak piszę w wierszu:

 

„A szparka mała pchają się przez nią

Choć kolorowe to liczne liście.”

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  te kopie kruszyć warto. Bo to Twoja powinność Robert.

Korzeni wydrzeć się nie da- tożsamość jest w Tobie- zrośnięty na zawsze.

To jest nadzwyczajnie na świecie Miłość. Bywa trudna, ale zawsze piękna.

[Berenika97]

@Robert Witold GorzkowskiZgadzam się z Twoim zdaniem, aczkolwiek to nie byl powolny upadek. To już był widoczny upadek. Można mnożyć wiele przyczyn upadku I Rzeczpospolitej - i zacząć od ogromnych błędów ustrojowych (w tym oczywiście wolne elekcje). Pozdrawiam. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 chciałem ustosunkować się do Twoich słów. Moim zdaniem rozpoczął się powolny upadek, bo choć nic nie wróżyło klęski i po początkowych wielkich sukcesach Zygmunta III Wazy (zdobycie Kremla, Kłuszyn i wywiezienie carów Szujskich i ich hołd w stolicy) posiadał on olbrzymie ambicje do tronu szwedzkiego. „Polski” kandydat na króla nawet by się na Szwecję nie obejrzał. Kraj biedny i rozbójniczy. Daleko było Szwedom do osiągnięć polskiej kultury. Przez sojusz z sobiepańskimi Radziwiłłami a więc szlachtą litewską (ciągle bo już od Władysława Jagiełły pragnącą umniejszyć znaczenie Królestwa Polskiego w sojuszu) mającymi ambicje do tronu Polskiego, wykorzystującymi wszelkich możliwości do pogrążenia Polski i dzięki temu wzrostu wartości Litwy i przez to swojej. Zygmunt zamiast osadzić Władysława IV na tronie carów wdał się w spór o stołek w Szwecji. 

Po śmierci ojca, Jana III Wazy, stał się królem Szwecji w 1592 roku, ale wkrótce został zdetronizowany przez Karola Sudermańskiego, co doprowadziło do lat konfliktów polsko-szwedzkich. Zygmunt nie pogodził się z utratą tronu. Próbował odzyskać władzę siłą, a w 1598 roku poniósł klęskę w bitwie pod Linköping. Następnie, w 1600 roku, ogłosił inkorporację Estonii do Rzeczypospolitej, co było bezpośrednim powodem wybuchu wojny polsko-szwedzkiej. Któremu królowi „rodzimemu” zależałoby na tak irracjonalnym ruchu. Mając u bram odwiecznych wrogów na wschodzie i południu?. Do okradania Polski zgłosiła się wtedy cała Zachodnia Europa z najnowszymi zdobyczami militarnymi tamtych czasów armatami. Szwedzi wywieźli nawet kamienne nadproża z zamków i siedzib magnackich obcą im była europejska kultura. Wywozili narzędzia rolnicze bo uprawa ziemi była im obca (przez co doprowadzili do wielkiej klęski głodu porównywalnej do „reformy rolnej” panów Dzierżyńskiego i Stalina na Ukrainie). Jeszcze przez wieki w Szwecji wisiały portrety polskich rodzin magnackich jako ich rodzimych przodków. Paradoks tej sytuacji polega na tym że uchroniło to skarby i zabytki przedwazowej Polski przed zniszczeniami rozbiorów oraz pierwszej i drugiej wojny światowej. Dlatego myślę sobie a jest to moje subiektywne zdanie że od Wazów rozpoczął się powolny upadek Rzeczpospolitej.  Bo wstąpienie Zygmunta na tron tego nie zapowiadało. Możesz się z tym nie zgodzić każdy ma prawo do subiektywnej interpretacji historii, wskazując na różne niepublikowane do tej pory źródła. Na beju często na ten temat rozmawialiśmy z @Annna2 cy z @Marek.zak1 tu jeszcze mniejsze jest zainteresowanie historią niż tam. Tam był jeszcze Michał który lubił i tłumaczył historię. 

 

Stosuję wielkie skróty myślowe bo raz że nie mam czasu, a dwa tu niewiele osób interesuje się historią i zna historyczne zależności. W końcu się zebrałem aby choć skrótowo przedstawić Tobie moje stanowisko. Mam nadzieję że nie muszę rozwijać wątków bo są one zrozumiałe. 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  to prawda.

Kiedyś tam przeczytałam takie stwierdzenie( nie  pamiętam już kogo) a po co tam ta historia, 

jest nudna i nieważna)

[Berenika97]

@Robert Witold GorzkowskiDziękuję za piękny komentarz! W większej części Twojej interpretacji faktów się zgadzam. Ale też uważam, że przyczyny tego stanu rzeczy zaczęły się wcześniej - od wprowadzenia wolnej elekcji, która stworzyła patologiczny system, oparty na władzy magnaterii. Nie bedę rozwijać uzasadnienia, bo wiem, że taki miłośnik historii jak Ty, doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Tym bardziej, że jestem tutaj aby trochę odpocząć od zawodowego zajmowania się historią. Po prostu skończyłam studia historyczne i uczę historii - ale teraz jestem na urlopie:) Pozdrawiam. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 zazdroszczę; ja zawsze chciałem studiować historię a jeszcze bardziej archeologię, a w ostateczności jakiś dział artystyczny. Cóż po studiach pozostała tylko legitymacja studencka. Ale pasja historyczna pozostała. Zamiast studiować wolałem rozkręcić swoją firmę i zarobić pieniądze( choć dziekan zaproponował mi dziekankę widząc mój potencjał) które pozwoliły mi zbudować największy zbiór płacideł związanych z wsią i dworem szlacheckim od XVIII do XX wieku na świecie. W tym roku dostałem nagrodę za swoją czterdziestoletnią benedyktyńską pracę, pan prof. dr habilitowany Tadeusz Epsztein w swojej najnowszej publikacji wydanej przez IH PAN poświęconej życiu szlachty na kresach wschodnich. Wskazał moją pracę opartą na moich zbiorach jako wstęp do rozwoju stosunków i zależności płacowych i rozliczeniowych na wsi polskiej. Na kongresie który zgromadził dyrektorów (największych placówek muzealnych w kraju państwowych i prywatnych) i wykładowców akademickich oraz kolekcjonerów po swoim wykładzie podszedł do mnie wręczył swoją książkę z dedykacją swoim telefonem i maile i powiedział że będzie wdzięczny jak przeczytam i wyślę mu swoje uwagi. Od tej pory widziałem w oczach historyków będących na kongresie olbrzymi szacunek. Mnie więcej nie było potrzebne choć znajomi historycy powiedzieli że jak bym chciał to moje wiadomości wystarczą aby na tym temacie się doktoryzować. Chciałbym podkreślić że swoją książkę napisałem tylko na podstawie mojego unikalnego zbioru i umiejscowiłem każdy artefakt we właściwym dla niego czasie z wywodem źródłowym. Przez 200 lat nie ukazała się żadna publikacja w tym temacie i historycy nie mając oparcia w źródłach trochę zmyślali albo pomijali temat. Miłość moja do historii była bardzo dużym motorem napędowym mojej pracy. A tak prywatnie Sienkiewicza przeczytałem już w trzeciej klasie szkoły podstawowej na czele z Quo Vadis, a na lekcjach historii albo siedziałem w bibliotece albo się nudziłem. 
 

 

Edytowane 3 godziny temu przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski

To niezwykła historia – i jeszcze piękniejsza dlatego, że nie poszedłeś utartą ścieżką akademicką, tylko zbudowałeś coś własnego. Wiesz, co jest w tym najpiękniejsze? Że wybrałeś swoją drogę do historii – nie przez sale wykładowe, ale przez artefakty, przedmioty, rzeczy które ludzie trzymali w rękach. I że dzięki temu stworzyłeś coś, czego akademia przez 200 lat nie potrafiła.

Czterdzieści lat benedyktyńskiej pracy, unikalna kolekcja, książka która wypełnia 200-letnią lukę – to osiągnięcie, któremu może pozazdrościć niejeden profesor z tytułami.

Szczególnie podoba mi się moment, gdy prof. Epsztein podszedł do Ciebie z dedykacją i prośbą o uwagi. To chyba najpiękniejsze uznanie – gdy autorytet naukowy traktuje Cię jak równego sobie, nie patrząc na formalności. Ten moment z kongresem – to już nie nagroda, to koronacja. Szacunek w oczach historyków mówi więcej niż dyplom.

Historia potrzebuje takich ludzi jak Ty – pasjonatów, którzy nie tylko kochają przeszłość, ale mają cierpliwość i determinację, by ją dokumentować.

I jeszcze jedno: Sienkiewicz w trzeciej klasie, Quo Vadis na początek – no tak, to się musiało tak skończyć :) Gratulacje za całą tę drogę i szacunek!

Natomiast moje zadanie jest inne - sprawić, aby dzieci i młodzież pokochali historię. Nieraz mi się udaje, gdy w plebiscycie na najfajniejszy przedmiot (po w-fie), na drugim miejscu jest historia. I to był mój największy sukces. Pozdrawiam:)