Bezsenność

[Berenika97]

Trzecia nad ranem.
Miasto pachniało deszczem i zmęczeniem.
Nie spałam — znowu.

Bezsenność siedziała naprzeciw.
Milczała. Wiedziała wszystko.

Za oknem neon żarzył się jak wyrzut,
którego nie da się stłumić.

Miasto udawało, że śpi,
słyszałam jego tętno —
równe, głębokie,

szurało po korytarzach,

odpalało silniki,

nawoływało.

Kawa stygła na stole.
Bezsenność uśmiechnęła się krzywo,
szeptała o błędach,

których nie da się cofnąć.

Spod skóry wypełzały wspomnienia,
rozpinały czas, wciskały się pod powieki.

Myśli krążyły jak koty na zapleczu baru,
głodne, czujne, gotowe do skoku.

Zostałam sama -
z nocą.
ze sztucznym światłem, które nie gaśnie,

z prawdą,

że dziś to ja jestem duchem.

 

Edytowane 15 minut temu przez Berenika97 (wyświetl historię edycji)

[tie-break]

@Berenika97Bardzo malowniczo oddajesz nastrój bezsennej nocy w wielkim mieście, które - obok Bezsenności, również jest jednym z bohaterów wiersza, bo skupia w sobie nieodczytane znaki, dotknięcia świata, za którym można tęsknić, w którym można się zagubić albo poczuć samotnym.

 

Peelka, Miasto i Bezsenność spotkali się w jednym miejscu i czasie - intensywnie, przeszywająco wpatrzeni w siebie...

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

,

... a między nimi płyną myśli, wspomnienia, emocje, złączone w jeden niepokojący nocny krwiobieg.

 

 

[huzarc]

@Berenika97

To dobry i bardzo uczciwy emocjonalnie wiersz. Brzmi jak liryka miejskiej samotności napisana w stylu współczesnego realizmu poetyckiego.

[Berenika97]

@tie-break

Dziękuję Ci za ten komentarz – to dokładnie to, co chciałam uchwycić. 

Podoba mi się, jak nazwałaś te trzy byty – Peelka, Miasto i Bezsenność – jak postaci z jakiegoś współczesnego misterium. To prawda, że one rzeczywiście "spotykają się", tworzą taki trójkąt napięć i wzajemnych odbić.

To, co napisałaś o mieście jako o czymś, co "skupia nieodczytane znaki" – tak, to jest właśnie to uczucie. Nocne miasto staje się jak tekst, którego nie umiesz do końca przeczytać, ale wiesz, że coś znaczy. I ta samotność w tłumie znaków...

Pozdrawiam. 

@huzarcBardzo dziękuję! "Liryka miejskiej samotności" – tak, to chyba właśnie jest sedno tego, co próbowałam  uchwycić. 

[Tectosmith]

@Berenika97Przez chwilę poczułem się, jak w Sin City. I faktycznie taki mroczny obraz we mnie powstaje. Ciekawy sposób na połączenie z poezją. 
W siódmym wersie brakuje "się". 
Pozdrawiam serdecznie. 

 

[Marek.zak1]

Wiersz dotyka zjawiska bezsenności, dotykającej bardzo wielu. Wymieniłaś przyczyny: błędy, wspomnienia (przeważnie te gorsze} krążące myśli, no i samotność. Czy w mieście pod tym względem jest gorzej, może i jest, bo odgłosy nie pomagają w zaśnięciu. Pozdrowionka

[Berenika97]

@Marek.zak1

Masz rację – bezsenność to coś, co dotyka naprawdę wielu, i może właśnie dlatego tak trudno o niej pisać, żeby nie popaść w banał. Miasto rzeczywiście ma w tym swój udział – te dźwięki, światła, poczucie, że życie toczy się dalej za oknem, podczas gdy ty jesteś jakby "wyłączony" z tego obiegu...

Cieszy mnie, że rozpoznałeś w tym te konkretne przyczyny. Czasem najważniejsze jest po prostu nazwanie tego, co wszyscy czujemy, ale rzadko wypowiadamy wprost.

Dziękuję, że przeczytałeś i podzieliłeś się swoją refleksją. Pozdrawiam serdecznie!

[tie-break]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dokładnie, jak mówisz.

Wiele razy również i ja próbowałam jakoś to opisać.

[Migrena]

@Berenika97

 

Bereniko.

 

nie potrafię pisać tak jak Ty wspaniałych komentarzy a Twój wiersz na cudny komentarz zasługuje.

 

na początku takie myślowe skojarzenie - dwa pierwsze wersy tworzą aromatyczny klimat.

 

od razu rzuciły mnie w powieść Jana Gerharda "niecierpliwość".

tam dotyczyło to Paryża ale to dla mózgu drugorzędna sprawa.

bo ten sam klimat - niesamowite !!!

 

a Twój wiersz - 

 to hipnotyzujący obraz nocnego czuwania, który mistrzowsko personifikuje Insonmię i tętniące życiem Miasto.

 

podziwiam zwłaszcza siłę końcowej metafory - 

"dziś to ja jestem duchem" -

która zamyka wiersz głęboką, poruszającą prawdą o poczuciu wyobcowania.

 

jakie to przeżycie niezwykłe - Twój wiersz tętni poezją - jak galop konia - jak bieg myśli - jak........

 

pięknie jest Bereniko :)

 

 

 

 

 

[viola arvensis]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ten fragment wyjątkowo zadziała na moją wyobraźnię. Dosłownie zobaczyłam siebie i ją naprzeciw mnie...

 

to też takie wymowne. Świetnie Ci wychodzą te uosobienia, podoba mi się taki Twój styl pisania. 

Edytowane 18 godzin temu przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

[andrew]

@Berenika97

...

miło spojrzeć na wczoraj 

było nie tak dawno 

a może ... jednak wieki temu

 

błękitna sukienka 

ciepły piasek grzeje stopy 

wiatr chlodzi 

uśmiechnięte buzie 

wpatrzeni w siebie 

nie myślą o...

 

to nie był sen 

podeszła do lustra 

zrobiła minę którą lubi 

zmieni się jutro 

wraca do...

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego popołudnia 

 

[Simon Tracy]

@Berenika97 Cudownie przedstawione tematy samotności w wielkim mieście. Zdecydowanie poezja z gatunku moich zainteresowań. 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 Bereniko, czy Ty musisz mnie podglądać? Wprawdzie kawy o trzej w nocy (czy nad ranem)

nie piję, ale nie wiem, może powinnam, bo słyszałam, że niektórzy to robią i zasypiają. 

U mnie też pracują w nocy coś jakby agregatory, daleko bardzo, ale słyszę to jak serce miasta.

[KOBIETA]

@Berenika97

 

Duchy nocy …w neonowym świetle własnych myśli, można dostrzec niedostrzegalne :) 

szczególnie o trzeciej nad ranem.! 
 

Bezsenność samotności. Dotyka …i pozostaje.

Doskonały wiersz.! 

 

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Bezsenność siedziała naprzeciw.
Milczała. Wiedziała wszystko. - pięknie to brzmi - wiersz na plus - ma klimat - 

                                                                                     Pzdr.jesiennie.

[Nata_Kruk]

@Berenika97... "Bezsenność", ... zmora wielu ludzie, gdy noc na poduszce, a w głowie 'wojna' myśli i "nagle"...

wita nas brzask nowego dnia. Zobrazowałaś tę przypadłość bardzo precyzyjnie, piękne porównanie...
    

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a tętno miasta... :) słyszy się wówczas podwójnie, każdy szmer, stukot.. nawołuje.. i kąsa upragnioną ciszę.
Bezsenna samotność nie upiększa życia i faktycznie można dojść do wniosku, że jest się... duchem...

co trafnie ujęłaś w puencie.

Życzę zatem bohaterce wiersza, dobrych wyśnionych nocy.

[Berenika97]

@TectosmithWielkie Dzięki! Sin City to naprawdę fajne skojarzenie - nie spodziewałam się, że aż tak to zabrzmi. Dziękuję za zgubione "się". :) Pozdrawiam. 

@MigrenaBardzo dziękuję! Ależ Ty potrafisz! "Nie potrafię pisać komentarzy" - a tu mi Jana Gerharda wyjmujesz, i ten galop konia, i całą analizę rozkładasz jak profesor! 

 

A Jan Gerhard i "Niecierpliwość"? Nie znałam, ale teraz muszę przeczytać - to właśnie kocham w takich rozmowach, że wzajemnie się obdarowujemy odkryciami. Pozdrawiam. 

@viola arvensisBardzo dziękuję! Podniosłaś mnie na duchu, bo kiedyś zupełnie nie myślałam o personifikacji, wręcz bałam się jej użyć w wierszu. :) Pozdrawiam.