letniak

[Czarek Płatak]

letniak

 

siedzę na skrzyni w rogu przy kuchni 

majtam w powietrzu nogami jeszcze 

nie dosięgają podłogi nagrywam film 

 

w głowie ciemność za lustrem okna 

żarówka się tli wydaje chybotać 

przez taniec ciem cienie co próbują

 

podpełznąć każdego w izbie dziadka 

z włosami jak druty łokciami na stole 

babkę z bochnem rozmiarów maśnicy 

 

na podołku jezykami liże stopy jezusa 

za burtą matki chybocze się z żarem 

przy ustach na chwilę obejmuje jej twarz 

 

rozbłyskiem odbija się w oczach ojca 

z butelką nad kieliszkiem brzdęk wzdryga

ucho kota na moich kolanach mruczy 

 

kiedy 

kładę mu dłoń na karku koniec taśmy

 

 

 

 

 

[Berenika97]

@Czarek Płatak

Napisałeś wiersz-wspomnienie, wiersz-taśmę filmową, która kręci się w głowie. I to jest mistrzowskie: narrator jest dzieckiem ("majtam w powietrzu nogami jeszcze , nie dosięgają podłogi"), ale jednocześnie kimś, kto nagrywa – obserwuje, zapamiętuje, utrwala.

To nie jest jasne, wyidealizowane wspomnienie – to rzeczywistość widziana oczami dziecka, gdzie światło i cień walczą ze sobą.

[wierszyki]

Gdybym miała kiedykolwiek babcię, też pewnie siadywałabym jako dziecko jej na podołku.

Dziadek, babcia, Jezus i kot - wszystko żywe.  Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Annna2]

@Czarek Płatak  wspomnienie dziecka, kadr po kadrze.

Poruszający.

Bo nie zawsze słowo Rodzić jest święte.

[huzarc]

@Czarek Płatak

To znakomity, bardzo dojrzały wiersz,  kameralny poemat pamięci, który działa jak kadr ze starej taśmy filmowej, drżący, lekko prześwietlony, ziemisty, pełen intymnych szczegółów i dusznej emocji. Stworzy narracją z dzieciństwa, przechowywaną przez język niczym nagranie, które samo się odtwarza splatając prostotę wspomnień z ich nabożną magią.

[Nata_Kruk]

Możliwe, że większość dzieci ma swój.. letniak.. lub podobne miejsce, skąd cichcem podgląda i obserwuje domową codzienność i takie "nagrane filmy" ewoluują w główce dziecka, z czasem

patrzy dojrzalszym okiem i... układa wiersz, jak ten tutaj.

Twój bohater snuje sam sobie opowieści z dzieciństwa i niech tak zostanie... :)

Pozdrawiam, Czarek.

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)