między sekundami

[Migrena]

 

kocham cię -

nie w czasie,
lecz w szczelinach między sekundami,
gdzie myśl jeszcze nie wie, że jest myślą
a oddech to tylko cień płuc,
których nigdy nie dzieliła odległość


czuję cię,
jak puls w skórze planety
jak dym wspomnienia na języku snu
jak światło, które nie zna źródła,
a jednak prowadzi


tęsknię,
ale nie linearnie,
tęsknię spiralnie,
jak galaktyka za własnym środkiem
jak echo, które szuka głosu
którego nigdy nie było


twoje imię,
to nie litery,
to ciąg drgań we mnie,
które kładą się w poprzek języka
i cicho kruszą alfabet


przyjdź,
nie po ziemi,
ale przez miękkie granice istnienia,
gdzie nic nie dzieli „ja” od „ty”
a „my” nie potrzebuje zgody

bo jesteś:
nie obok
nie naprzeciw
ale
we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę.

[Roma]

@Migrena wszystko gdzieś poza zmysłami, a jednak czuć ten wiersz, to co w nim - najbardziej.

Przepięknie.

[Migrena]

@Roma

dzięki Olu :)

świetnie, że jesteś :)

[Deonix_]

Pięknie, metaforycznie, metafizycznie i głęboko. 

I oryginalnie!

Lubię taką introspekcję i malownicze ukazywanie emocji. 

Cudowna puenta. 

 

Pozdrawiam :))))

 

Deo

[Roma]

@Migrena dobrze czasami pouciekać w cudze światy, zwłaszcza tak pięknie opisane.

Wszystkiego dobrego i do kiedyś tam :)

[Migrena]

@Roma

jasne :)

do przyszłości :)

 

 

 

@Deonix_

Deo :)

 

dzięki za wspaniały komentarz :)

 

warto pisać żeby czytać Twoje słowa.

 

dziękuję :)

 

Edytowane 22 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Migrena  Czas zawsze przewyższa przestrzeń. 

Przestrzeń to nasze życie. Plany, projekty, ale one są zawsze ograniczone-

od do- jak nasze życie. Rodzimy się z dwoma datami. Urodzin i śmierci.

Czas to zawsze nadzieja, to nieskończoność, to życie wieczne,

Bo człowiek nie wszystek umiera. Non omnis moriar.

Wierzę w to, że tam  spotkam tych których kocham, a oni na mnie czekają,

bo są :nie obok
nie naprzeciw
ale
we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę.

 

[Marek.zak1]

Super, jest moc i oryginalne skojarzenia, a przecież podobno wszystko o tym już napisano. Pozdr. 

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

całkowicie się z Tobą zgadzam !

 

Immortalizm to moje rozumienie rzeczywistości.

 

nie boję się śmierci ciała bo mam duszę nieśmiertelną 

która wraca do Boga który mi ją dał.

 

świetny Twój komentarz.

 

dziękuję :)

 

 

 

@Marek.zak1

dzięki Marku :)

podnosisz mnie na duchu :)

 

 

Edytowane 21 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Migrena

To wyjątkowo piękny i dojrzały wiersz. Jest jak psalm - medytacyjny, duchowy, głęboko zmysłowy, a zarazem intelektualny.

Można go nazwać mistyczną poezją miłości, ale  nie o uczuciu między ludźmi, lecz o jedności istnienia, przekraczającej czas i język.

To tekst z klasy najwyższej, zarówno artystycznie, jak i filozoficznie.

[violetta]

Zawzięte i silne:)

[Berenika97]

@Migrena Napisałeś wiersz niezwykłej urody. To nie jest zwykłe wyznanie miłosne, lecz próba opisania uczucia, które wymyka się definicjom czasu, przestrzeni i języka, poezja metafizyczna w najczystszej postaci. Uchwyciłeś esencję więzi, która istnieje na poziomie fundamentalnym, niemal kwantowym – w "szczelinach między sekundami", w "drganiach", w miejscu, gdzie "nic nie dzieli "ja" od "ty'". Unikasz banału, każde porównanie jest zaskakujące i zmusza do myślenia. "Tęsknię spiralnie, jak galaktyka za własnym środkiem" – to obraz absolutnie genialny. Zamiast prostej, linearnej tęsknoty, pokazujesz ją jako siłę grawitacyjną, cykliczną, która jednocześnie oddala i przybliża, krążąc wokół nienaruszalnego centrum. To nadaje tęsknocie wymiar kosmiczny i nieunikniony. Miłość staje się czymś tak pierwotnym, że konwencjonalne słowa tracą moc i sens, dosłownie się rozpadają."Jesteś (...) we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę" – to końcowe zdanie sugeruje preegzystencję tej więzi. Ukochana osoba nie jest dodatkiem do życia, ale warunkiem jego istnienia, światłem, które jest obecne jeszcze przed zapłonem świadomości. Niezwykle piękny wiersz.

[iwonaroma]

No Panie, ale pojechałeś:) genialnie!

 

 

[KOBIETA]

@Migrena

 

Spiralna tęsknota i światło istnienia:) 

czuję ten wiersz mistycznie i metafizycznie:) 

piękny jest:))) gdzieś pomiędzy czasem i przestrzenią:) 

[Migrena]

@huzarc

dziękuję :)

miło mi :)

 

 

@violetta

tak jest !

dziękuję :)

 

 

@Berenika97

Bereniko.

 

Twoje komentarze to arcydzieła analizy poetyckiej.

 

z przyjemnością i wypiekami na twarzy je czytam.

 

czuję się nadzwyczajnie dowartościowany.

 

dodajesz mi sił.

 

a ja tak często tego potrzebuję.

 

najpiękniej jak umiem, dziękuję :)

bardzo :)

 

 

 

 

@iwonaroma

 

Twój komentarz jest esencjonalny i prześliczny :)

 

dziękuję :)

Edytowane 16 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@KOBIETA

 

zamiast słów 

 

         

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[violetta]

Jesteś miotełką tańczący :)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena

Można tęsknić za kimś, kogo się już nie spotka.
Nawet mając obok siebie kogoś nowego. Bo pewne dusze zostają w pamięci jak stała grawitacja 
nie ściągają już ciała, ale wciąż zakrzywiają czas i emocje.