z ogłoszenia

[Alicja_Wysocka]

życia ci meblować nie będę,
ale mieszkanie – słowem?

 

mam pomysł na kilka kątków:

 

słowa wygodne - jak fotel,
inne - na dobranoc, jak koc,
kolejne - do zjedzenia, jak kromka chleba,
koniecznie jakieś wesołe
na deszczowe dni i chandry - jak filiżanka herbaty,
na zgodę i ciszę, gdy trzeba,
i te - otwarte na oścież jak okna,
bez tajemnic.

 

mogę?

 

[Simon Tracy]

@Alicja_Wysocka Meblowanie otoczenia to też po troszę meblowanie komuś życia. 

[Alicja_Wysocka]

@Simon Tracy Ale słowem - poza tym, jest pytanie na końcu. 

[tie-break]

@Alicja_WysockaTylko pozazdrościć adresatowi tego uroczego wierszyka. Wprawdzie nieraz się mówi o czymś, że "to tylko są słowa", a jednak one bywają magiczne i pełne mocy. Peelka buduje z nich przemiły, przytulny zakątek, w sam raz na jesienne szarugi, a potem na zimowe wieczory. Duńczycy stworzyli koncept hygge, i to się tu czuje jak korzenną nutę w rozgrzewającej  herbatce, chociaż Twój wiersz oznacza coś znacznie więcej. To nienachalna, spokojna bliskość, która trwa i zawsze czeka, a jednocześnie daje poczucie wolności.

Widzę oczami wyobraźni peelkę, jak wysypuje na parapet okna ziarno dla ptaszków, i one przylatują, z każdym dniem coraz bardziej ufne.

[Alicja_Wysocka]

@tie-breakNo dziękuję. To przecież tylko propozycja, czyż nie? 

Tak, ptaszki przylatują, nawet bałaganią trochę, ale one o tym nie wiedzą. Zresztą, zimą nie sprzątam balkonu. Tylko wiesz, boję się, żeby mi tam gniazdka nie zrobiły, bo miałbym z tym kłopot.

[tie-break]

 @Alicja_Wysocka Ja zeszłej zimy też próbowałam dokarmiać sikorki. Nawet przylatywały, ale wybredne były, jak licho. Ze specjalnej mieszanki dla ptaków wydziobywały tylko orzechy i słonecznik, a na pozostałe ziarenka nawet nie spojrzały. Niestety, odkąd o jedzonku na moim parapecie zwiedziały się gołębie, musiałam zaprzestać wysypywania, bo i tak nic nie zostawało dla mniejszych ptaszków, a wszyscy wiedzą, co gołębie robią... ;-)

[huzarc]

@Alicja_Wysocka

Ten wiersz jest czarująco ciepły i kameralny — z pozoru prosty, ale świetnie zbalansowany między poetycką metaforą a codziennym, bardzo ludzkim tonem.

To poezja gościnności, bliskości i troski, utrzymana w lekkiej, niemal prozatorskiej formie.

[Marek.zak1]

Wierszyk uroczy, a życie wymoszczone miłymi słowami od partnera jest fajne, ale jak same miłe, to jak sam deser, nie wiem, czy się nie znudzą:)? Pozdrawiam

[Alicja_Wysocka]

@tie-break

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 U nas jest ogłoszenie, żeby nie dokarmiać gołębi. W kominach zakładają gniazda i zapychają. Wiem, zeskrobać nie można, tego, co zostawiają. A sikorki - cwaniarki :)

 

@huzarc Dzięki, że poczułeś się gościem pod wierszem :)

 

@Marek.zak1Wszystko możliwe, podobno kota można zagłaskać, ale daleko jest, dzięki :)

 

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

Cudowna koncepcja!

To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.

[lena2_]

Mogłabyś meblować słowem. bo  masz dar pisania pięknych wierszy:)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena, Jak zabraknie kątków, dostawię coś na środku

@lena2_, trochę się rozpycham czasem, dzięki 

[Berenika97]

@Alicja_Wysocka

Dla mnie to czuły wiersz o miłości. "Życia ci meblować nie będę" - ta deklaracja na samym początku mówi więcej o szacunku niż tysiąc wyznań - nie chcę ci mówić, jak żyć. Ale mogę ci dać słowa. I potem ta propozycja - tak ostrożna, tak pełna troski - rozłożona na "kilka kątków". Nie wielkie gesty, ale małe codzienności: fotel, koc, kromka chleba, filiżanka herbaty. To dokładnie tak wygląda prawdziwa bliskość - nie w deklaracjach, ale w tym, co drobne i codzienne.

A to "mogę?" na końcu - pytasz o pozwolenie. Nawet ta bliskość, ta troska - one muszą być chciane.

To wiersz o tym, jak być blisko, nie naruszając granic. Jak dawać, nie narzucając.

Piękny.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - miły delikatny wiersz - 

                                                          Pzdr.serdecznie.