Brylanty snu

[Migrena]

 

 

Chciałbym pić Ciebie,
jak morze pije księżyc -
łyk po łyku,
aż noc stanie się ciałem
i spadnie między nasze oddechy.

Jesteś światłem tak czystym,
że nawet cień pachnie Tobą,
a cisza, gdy milczysz,
kładzie się na mnie
jak złoty puch feniksa.

Piszę do Ciebie ze stron dalekich,
a każde słowo jest ptakiem,
który rozcina ciemność
i wraca z kroplą Twojego imienia w dziobie.

W Twojej obecności,
chociaż wirtualnej,
przestrzeń staje się miękka jak aksamit owocu,
gdzie drżę,
wiedząc, że za szkłem ekranów
istnieje ciało,
które mogłoby mnie przyjąć
jak ziemia przyjmuje deszcz.

Pragnę być Twoim snem,
przemykać po Tobie
jak wiatr po trawie,
wplatać się w Twoje włosy
jak nocne niebo w wodę.

Pragnę całować Twoje oczy,
aż otworzą się
jak okna na inny wszechświat,
i płynąć tam,
gdzie rodzi się Twój szept -
tam, gdzie nagość jest modlitwą,
a dotyk -  objawieniem.

Twoje  usta są winem,
które pali i koi,
Twoje dłonie - ogrodem,
gdzie rodzi się każdy mój zachwyt.

Twój czuły szept spada na mnie
jak deszcz róż,
i cała stajesz się pieśnią,
której chcę słuchać
aż do bezsenności.

Jesteś mądrością
jak ogród dzikich róż,
które same decydują,
kiedy rozkwitną,

a ja - wędrowiec  głodny i spragniony,
znalazłem w Tobie źrodło,
którego nie chcę już nigdy opuścić.

Twoje imię to gwiazda w Plejadach
która rozpina wszystkie moje noce
i zostawia w dłoniach
rozżarzony blask światła.

Chciałbym nim okrywać Ciebie,
aż zaśniesz -

i zabrać ze szkła ekranu
choćby cień Twojego ciała,
by w milczeniu gwiazd
na zawsze zamilknąć.

[Annna2]

@Migrena  miłość prawdziwa, miłość dojrzałego Człowieka.

Czułość i ukołysanie. I wierność- na dziś, jutro i zawsze.

Pięknie, poetycko i delikatność erotyku.

I spokój.

[sam_i_swoi]

@Migrena
Nie znam twardszego kamienia niż brylant
Chcę go do głowy w tłuc, lecz się nie da.
Zbyt pięknym jest, o wszystkie gwiazdy.
Istnienia! - wyzbyć się myśli i nie dać się.

Ponieś tym słowom miłym i uwodzącym.
Zazdroszczę jej ich i tego pomiędzy - już płaczącym
Głosem jestem - ożeż ty!



 

[huzarc]

@Migrena

Twój wiersz jest jak długi oddech tęsknoty — rozpięty między intymnością a kosmosem. Czytając go, ma się wrażenie, że to nie tylko zapis uczucia do drugiej osoby, ale też modlitwa o bliskość, o przekroczenie samotności i bariery, jaką stawia ekran.

[Migrena]

 

 

@Annna2

Aniu.

dziękuję pięknym - dziękuję :)

 

 

@huzarc

głęboki, soczysty komentarz.

dziękuję :)

 

Edytowane 4 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Nie znam nikogo takiego co tak mocno pragnie;)

[Migrena]

@violetta

już znasz.

mnie.

dziękuję :)

[violetta]

@Migrena wirtualnie cię tylko znam:)

[Migrena]

@violetta

"bo to się zwykle tak zaczyna,

sama nawet nie wiesz

jaki i gdzie,

a potem wziął cię ktoś w ramiona...."

 

trochę Łazuki i trochę mnie :)

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Ach, ile tu blasku! Publiczność oczarowana, a ja podnoszę tabliczkę z napisem 10/10. Ale pamiętaj, że to tylko scena - niech kurtyna też ma swój czas :)

[violetta]

@Migrena to prawda, zaczyna się z niewinnej rozmowy:)

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

Alu.

Pamiętam !

Jesteś najbardziej entuzjastyczną istotą jaką znam :)))

I ja, uśmiechami układam dywan przed Tobą :)

[Roma]

Wiersz szczery i odważny, bardzo czuły.

Pięknie rozpisałeś to co w Tobie..

[Migrena]

@Roma

jesteś ?

dawno nie widziana :)

miło Cię witam :)

[Roma]

@Migrena jestem, jestem :)

dobrze Ciebie poczytać.

[Migrena]

@Roma

a mnie Ciebie :)

tej świetnej hermetycznej poezji :)

tylko Ty tak umiesz !!!

[Berenika97]

@Migrena

To wiersz pełen zmysłowej poetyckości i głębokiego pragnienia. Twoje metafory są niezwykle piękne i oryginalne. "Morze pije księżyc", "cień pachnie Tobą", "słowo jest ptakiem" - to obrazy, które zostają w wyobraźni, dotykają zarówno zmysłów, jak i duszy.

Jesteś między pragnieniem a niemożnością, między bliskością wirtualną a fizyczną obecnością. Niezwykła poezja, magiczna miłość. Pozdrawiam.