przeszłość

[Berenika97]

wciąż leżę
na półce pamięci
jak kurz
którego nikt nie zbiera

a byłam ogrodem
pełnym rozmów

czas mnie zgasił
teraz jestem echem
odbitym w pustych murach

obiecaliście chwałę
a pozostało milczenie

tlę się jeszcze
w kilku wspomnieniach
ale nikt nie pyta
czy żyję

zarosłam ciszą
i cierniem zapomnienia

jestem cieniem

dawnych chwil

kto mnie przywoła?
kto nazwie żywą?

 

 

[huzarc]

@Berenika97

To piękna, cicha elegia – bardzo sugestywna w swoim obrazie „kurzu na półce pamięci”. Widać szczerość i konsekwencję emocji. Finałowe pytania wybrzmiewają szczególnie poruszająco, jak wołanie o przywrócenie do życia – to dodaje tekstowi głębi i uniwersalności.

[Marek.zak1]

Racjonalnie to tak wygląda, ale jak ktoś wierzy życie po śmierci i przenosiny do lepszego świata, powinien to widzieć może bardziej optymistycznie. Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

... ja.. :) nazwę Cię.. żywą.!. żarcik z przymrużeniem oczka.

Balansujesz treścią pomiędzy światami, tak odbieram i zrobiłaś to umiejętnie. Pierwsze trzy, to swoista skarga....

może peelka świadoma własnego życia ma takie przemyślenia. Tajemnicza nieco treść, ale mnie bardzo pasuje.

Dobrego popołudnia.

 

 

[Annna2]

@Berenika97  tak sobie myślę, że tyle żyjemy( po śmierci) 

ile trwa pamięć naszych bliskich.

Piękny

[andrew]

@Berenika97

...

jesteś 
a jakby cię nie było 

byłaś ogniem 
byłaś wiosną 
słońcem byłaś 
gdzieś w nieznanym 
się schroniłaś 

 

a ja 
ja wierzę 
póki iskra tli się 
kiedyś znów 
zapłoniesz 

 

lód odpuści

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego popołudnia 

 

[Gerber]

Bardzo dobry wiersz. 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 Bereniko, pięknie pokazujesz, jak przeszłość staje się kurzem na półce pamięci. Zostają tylko wspomnienia, marzenia już należą do przyszłości - obie krainy rozmyte, jakby za szybą, na której osiada kurz.