Czasami płaczę

[Ewelina]

 

wiesz... czasami płaczę, 

pomaga nie zawsze, 

a wystarczająco często, 

by żyć dalej 

 

gdy z brzegu występuje rzeka, 

przemierza pagórki policzków, 

niespiesznie dolinę ust przecina - 

w niej słone niby paluszki łzy, 

człowiecze i szczere jak uśmiech dziecka

 

wiesz... czasami płaczę 

 

 

[Annna2]

@Ewelina  bo to nieprawda, że płaczą ludzie najsłabsi.

ładnie

[Ewelina]

@Annna2 zgadzam się, to nieprawda, choć różnie jest płacz postrzegany...

 

[andrew]

@Ewelina

...

płacz jak deszcz, użyźnia grunt

i nie tyłko...

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Migrena]

@Ewelina

Bardzo ciekawie napisany wiersz.

Intymny szkic o płaczu jako akcie oczyszczającym.

Prosty, a jednocześnie głęboki.

Łzy stają się tu krajobrazem twarzy.

To symbol ludzkiej kruchości.

[Ewelina]

@andrew @andrew ładnie napisane.

Pozdrawiam serdecznie 

@Migrena piękne podsumowane. Dziękuję i pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Ewelina

Podoba mi się sposób, w jaki opisujesz płacz - jako naturalny krajobraz: rzekę, która przecina policzki jak pagórki i usta jak dolinę - to piękna metafora.

A porównanie łez do uśmiechu dziecka w ich szczerości pokazuje, że płacz nie jest słabością, ale autentyczną reakcją na życie. No i piękne i mądre zakończenie.

Życzę Ci więcej łez szczęcia niż "tych innych".

[Ewelina]

@Berenika97 dziękuję bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie spodziewałam się tylu pięknych słów. I do tego wszystko tak doskonale podsumowane. Dziękuję. 

Pozdrawiam serdecznie

[Toyer]

Mnie płakanie też pomagało - chociaż płakałem za długo - ponad pół roku - walcząc z depresją i odrzuceniem - piękny wzruszający wiersz o płaczu 

[Jacek_Suchowicz]

@Ewelina

czasami się trzeba wypłakać

dać ujście tym słonym emocjom

chłop sobie zalewa robaka

wraz z nim zaleje się mocno

 

a potem obydwaj zalani

wracają w domowe pielesze

kobieta ich wita zryczana

wrócili i jeszcze się cieszy

 

ps

zamiast kijem od szczotki

wypędzić z chłopa robaka