Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@kwintesencja ... oraz... @tetu ... obie zostawiłyście jedno miłe słowo... dziękuję... :)

@Waldemar_Talar_Talar ... słodko.? powiadasz,  dzięki... :)

@Natuskaa ... porządki, poniekąd tak, ten 'element' jest ważny w całości treści. 
  o.!. mój leżał i czekał, ale przed chwilką go powiesiłam. Niech to nowe będzie stonowane, zdrowe i... przyjazne.

@Dared ... zapraszam w takim razie do tych.. nieokolicznościowych.. :) może akurat coś przypadnie.
A tak już na poważnie, w peeewnym sensie jest taki, można by go zadedykować tym, którzy z różnych powodów wylewają niepotrzebny potok słów i zachowują się, jak rozkapryszony.. hmm.. bachorek.
Dziękuję za szczerość, że ten nie bardzo, doceniam to.

 

Czytającym... @Moona ... @Tectosmith ... @huzarc ... @Omagamoga ... również dziękuję za reakcję w okienku.

Drodzy Goście, przy okazji... niech ten Nowy Rok będzie dla  wszystkich spokojniejszy i przyjazny, pod każdym względem.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nata_Kruk 

mnie te 'przyrastające góry' w żaden sposób nie dają się wyrwać i zamieść,

są jak nowotwory, co dzień wyrastają nowe, z coraz to rozleglejszą siecią,

kanciaste i złośliwe, gdzieniegdzie poprzetykane betonem i purpurą

z pyskami klaunów lub uśmiechniętych kanalii.

Podziwiam Twoją delikatność, Natalio. Kłaniam się.

                                                                                                            

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano (edytowane)

@jan_komułzykant ... Janko, mam podobnie, to drąży i przeszkadza... dobrze określone... są jak nowotwory,

co rusz jakiś... a pyski mają, oj mają... :)) dałam uśmiech na koniec odp. bo tak łatwiej.

Dziękuję za dobre słowo, kłaniam się i ja.

 

@Rafael Marius ... Rafaelu, najmocniej przepraszam, 'zgubiłam Ciebie'.

  Tak, niech towarzyszą nam.. poczciwe spojrzenia.

 

@lena2_ ... cieszę się, że Twoje klimaty... :)

@iwonaroma ... kciuk, jakże znaczący gest... ;) Dzięki.

 

@[email protected] ... Grześ, dziękuję za ślad czytania.

 

Ślę Wam... nowoworoczne pozdrowienie.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

wiesz od dawna że nic wieczne

ale ołów wywal z sakwy

z pustą chodzić jest bezpiecznie

i losowi będzie łatwiej

 

wrzucić cosik przypadkowo

choć przypadków ponoć nie ma

przecież w sercu nosisz Słowo

co kształtuje i przemienia

 

żadne kolce i chojractwo

niech na progu gdzieś zostaną

składać puzzle jest niełatwo

zetrzyj w pył wewnętrzny zamęt

 

:)

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Jacek_Suchowicz ... jak już znajdę czarodziejską różdżkę... zetrę caaały zamęt, nie swój.... :) 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Czarek Płatak ... Czarku... zawsze kiedyś jest ten pierwszy raz, niech się zrealizują Tobie... :)

 

@et cetera ... to cieszę się, że tak... :)

 

@Manek ... to miłe, co napisałeś, dziękuję.

 

 

Wszystkim Wam dziękuję za wizytę pisaną u mnie. Pozdrawiam Was.

 

@sisy89 ... dziękuję za czytanie.

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...