Powiedziała

[Czarek Płatak]

Powiedziała 

 

— ostatnio dużo pracuję nad samodoskonaleniem: 
— joga, medytacja, weganizm, lektura. 

 

Dla ciała, ducha i umysłu,

 

wyzbycia się ego, pogłębienia 
empatii, zwiększenia świadomości, 
stania się lepszym człowiekiem. 

 

Newsów nie śledzę — za dużo tam 
nieszczęść. 
Nie wychodzę z domu, nie utrzymuję kontaktów — ludzie mnie 
wkurwiają. 

 

 

 

 

Edytowane 7 Lutego 2021 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Gość Radosław]

@Czarek Płatak Długa droga, ale warto się starać;) 

[beta_b]

Niestety, coraz więcej takich osób. Praca nad sobą i samowyciszeniem, strach, opór przed współuczestnictwem. Niestety, bo prowadzi do izolacji społecznej i ogranicza wymianę. bb

[Marek.zak1]

Doskonalenie przez oderwanie od świata, a jednak to świat weryfikuje, bo tylko ona zna cel tego doskonalenia, jeśli takowy istnieje.  To ciekawa nowość u Ciebie.  Pozdrawiam

[Leszczym]

@Czarek Płatak ja również z tych zupełnie niedoskonałych. Fajny tekst.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - po całości udane pisanie - 

                                                              Pozdr.

[Wątpiciel]

@Czarek Płatak  Odnoszę wrażenie, że jest to nowa forma u Ciebie. A jeśli chodzi o przekaz, to sam narzuciłem sobie taką izolację i to na długo przed pandemią. Taka osobowość. Aż czasem wydaję się sobie śmieszny, zamknięty we własnych przekonaniach i ich rzekomej słuszności. Kiedy próbuję to odrzucić, to zawsze się na kimś zawiodę. Jak widać Twój tekst wywołuje autorefleksję. Coś innego niż dotychczas, ale fajne.

[Wiesław J.K.]

@Czarek Płatak

Znieczulica, a może lepiej wirusica, to tak pół żartem pół serio, ale również zauważyłem, że samodoskonalenie ma efekty uboczne. Temat warty do zastanowienia. 

 

pozdrawiam

[huzarc]

@Czarek Płatak

Proszę wybaczyć, ale od razu po lekturze wiersza taka mi myśl zaświstała...

 

Powiedział

Pracuję ostatnio dużo nad samozadowoleniem

 

sen, ćwiczenia fizyczne, obżarstwo i rozmowy

 

dla ogarnięcia ego, opanowania empatii

wzbogacenia świadomości

stania się człowiekiem spokojniejszym

 

Newsów owszem nie śledzę, same mnie tropią

Nieszczęścia są zapisem mej kronikarskiej codzienności

Muszę wychodzić z domu do ludzi,

którzy faktycznie mnie wkurwiają

 

Ale z ich wkurwienia żyję i spłacam raty

 

 

Z wyrazami głębokiego szacunku:) pozdrawiam autora

[iwonaroma]

Powiedziała... co wiedziała ;)

Czytałam o tzw.mistykach, którzy przez kilkanaście lat żyli w odosobnieniu i mniemali, że już są bardzo wysoko, a wydarzył się drobny, przypadkowy kontakt z człowiekiem z zewnątrz... i cały rozwój diabli wzięli ;) 

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, bo świat nas weryfikuje, a we własnych mniemaniach możemy być zupełnie doskonałymi, a tu bach.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dokładnie. 'Tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono'. 

[Natuskaa]

Na dłuższą metę może się nie udać takie pielęgnowanie małego wycinka z odcinaniem wszystkiego innego, takie rzeczy to tylko w "zakonach" jeśli ktoś sobie taką drogę obrał... wśród ludzi jednak trzeba trochę inaczej, a nie bez powodu ktoś żyje wśród ludzi.

 

Pozdrawiam :)

 

 

[Antoine W]

@Czarek Płatak no to pogłębiła i... stała się lepsza...

[beta_b]

To jest proces zamykania się na świat i ludzi. Nie wynika z pozytywnych doświadczeń. Ludzie ją wq bo jest dużo wq w pl. Nie radzi sobie z tym stanem, więc się izoluje. Inni coś od niech chcą a ona nie chce/nie może nic dać od siebie. Dla innych to egoizm, dla niej ochrona. Obie strony przegrane. Inna wersja szwedzkiej teorii miłości. A ludzie sami sobie zgotowali ten los. Łatwo jest oceniać. bb

[Annie]

Rozwijać świadomość zawsze warto, świat zewnętrzny jest odbiciem naszego świata wewnętrznego :)

W związku z wierszem, przypomniała mi się taka przypowieść, nie pamietam dokładnie ale mniej więcej było tak, że pewien mnich chciał zostać oświecony, więc udał się  w góry, daleko od wioski i tam medytował długie lata. W końcu uznał, że już  doznał oświecenia, więc postanowił  podzielić się tą wspaniałą nowiną ze swoimi „ braćmi”. Jednakże w drodze powrotnej zaczepił go żebrak. Zaczął go szarpać i domagać się od niego datku. Mich nie wytrzymał i przegonił żebraka , a potem przystanął, zastanowił się i... wrócił z powrotem do swojej jaskini :) 

Edytowane 17 Lutego 2021 przez Annie (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Czarek Płatak nie wiem, bo nie jestem do końca przekonany do tej myśli, ale o tym, że tekst "jest udany" świadczy to ile w nas myśli wywołuje. I wydaje mi się, że niniejszym wywołałeś całkiem spore poruszenie i tym samym tekst się udał. Temat rzeka. Najprościej rzecz ujmując chyba warto starać się być w pewien sposób doskonałym, ale to nam wszystkim ciągle się nie udaje, a i doskonałość jest różnie odbierana. A już z całą pewnością nie udaje się to zdecydowanej większości we wszystkich aspektach naszego życia.  

[Czarek Płatak]

@Radosław

@beta_b, @Marek.zak1, @Gosława, @Dag, @Leszczym, @Waldemar_Talar_Talar, @Wątpiciel, @Wieslaw_J._Korzeniowski, @huzarc, @iwonaroma, @Natuskaa, @Antoine W, @Annie

Przepraszam, że tak późno. 

Gwoli szybkiego wyjaśnienia tekst wiersza to pewna fuzja zachowań jednej z moich koleżanek, która dążąc do samorozwoju, głównie duchowego jednocześnie odcięła się zupełnie od rzeczywistego świata, krzywdząc dodatkowo niektóre z osób z jej kręgu, bo ze swoimi problemami, smutkiem nimi wywołanym wnosili w jej życie 'negatywne wibracje'. Tym sposobem odrzucila od siebie kilku zdeklarowanych jej przyjaciół. 

A fuzją jest przez drugi motyw jaki postanowiłem wpleść w tą historię. Motyw związany z wykorzystywaniem większej ilości wolnego czasu, który niektórym (nie mi, niestety) przyniosła pandemia. 

Takich, które (i chwała im za to) postanowiły stać się lepszymi ludźmi, a jednocześnie przez izolację, brak częstszych kontaktów z drugim człowiekiem stali się ludźmi bardziej drażliwymi, szybciej wpadającym w rozmowie w zdenerwowanie, ppwarkujacymi. Ludźmi, którzy chcąc stać się lepszym jednocześnie odkryli, że bliskość innych ludzi budzi w nich negatywne emocje.

Czy możliwy jest wówczas rozwój duchowy? Nie wiem, nie jestem specjalistą od duchowości. Wiem, że praktyka medytacji w osamotnieniu to czesto stosowana metoda doskonalenia ducha. Jednocześnie w swoiej naiwności chcę wierzyć, że człowiek o pięknej duszy to człowiek pozbawiony takich uczyć jak niechęć wobec drugiego człowieka. 

 

@Sylwester_Lasota, @Moondog91, 

@Vanilla

@23.

 

Dziękuję za wizytę i zostawione serca. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@beta_b

Betko, oceniać innych staram się unikać, ale jak sama wiesz nie łatwa to sprawa. To walka z umysłem!  Myślę, że to nie tylko ludzie sami sobie zgotowali ten los...

Pozdrawiam Cię!

Edytowane 18 Lutego 2021 przez Wieslaw_J._Korzeniowski (wyświetl historię edycji)

[Gość Radosław]

@Czarek Płatak Myślę, że Twoja intencja jest widoczna w wierszu. I to spojrzenie, wychwycenie tego jest mocną stroną utworu. 

W rozwoju trzeba po prostu być uważnym, i często papierkiem lakmusowym postępu jest jakość relacji z ludźmi. 

 

Pandemia wiele nam o nas powiedziała. Można się  na tym uczyć. 

 

Pozdrawiam. 

@iwonaroma W punkt. 

Taki stan rzeczy, to może być pewien etap w podróży.