Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:D...  no... nie po samym, ale łącznie z aurą :) co nie przeczy, że ładny wygląd działa :) aż do czasu... jak to zauważyłeś, otwarcia ust :) 

(dlatego milczące kobiety są szczególnie pociągające ;))

Również pozdrowienia 

 

 

 

 

 

 

 

Dziękuję :)

 

 

 

Być może skorzystam :) jak jutro spojrzę wyspanym wzrokiem ;)

Dzięki 

 

 

 

@Ewa Witek podziękowania :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:)))

Dzięki 

 

 

 

:) tak, rośliny to żywe stworzenia, o czym czasem zapominamy... komunikacja jest możliwa! :)

Dziękuję i również pozdrawiam

 

 

 

:) tak, czasem drzewa traktujemy 'poziomo', ale one też różnią się pionowo, stopniem uduchowienia. 

'On' dla kobiety ma znaczenie fundamentalne :)

Dzięki i pozdrawiam Ciebie oraz Twoje drzewo! :)

 

 

 

 

@duszka @opal :)

Podziękowania :)

Opublikowano

Bardzo lubię drzewa. :)

Twój wiersz przywołał wspomnienie z wczesnego dzieciństwa: miałam wtedy książeczkę o drzewie, które rosło na ciasnym podwórku wypełniając nieomal całą przestrzeń. Było uwielbiane przez dzieci, które wspinały się na jego gałęzie. Pamiętam wyraźnie ilustrację: zielone drzewo na całą stronę, a w jego koronie otwarte okienka...

 

Pozdrawiam

 

 

Gość Radosław
Opublikowano

Podzialam doświadczenie. Wiersz wywołuje we mnie obrazy, przynosi uczucia. 

 

Zastanawia mnie początek. Czy przypadkiem nie od liczby mnogiej i z pośród wielu, to jedno. 

 

Pozdrawiam. 

Gość Radosław
Opublikowano

Zastanawiam się czy bezpośrednio nawiązywać do tytułu. Jeśli chodzi o formę, to nie wiem. 

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 powinnaś, powinnaś.   bo wszystkie Twoje słowa mają wagę merytorycznej i formalnej analizy. czasami oddają cudowne emocjonalne odczucia.   wiesz przecież jak bardzo cenię sobie Twoje komentarze.   pokazujesz to co mnie umyka, a wielokrotnie dodajesz mi psychicznej mocy.   dziękuję Nika za każde Twoje słowo !!!
    • Gdy czytałem ten tekst odrazu na myśl przychodziły mi obrazy beksińskiego ,i nagle zdałem sobię sprawę że piszesz o czymś co nie jest tak odległe jak światy z tamtych płócien. To koszmar który jest do tego stopnia materialny że aż mnie ciarki przechodzą. Naprawdę fajny wiersz :)
    • @MIROSŁAW C. Mirku. bardzo mi się Twój wiersz podoba !!!
    • @huzarc Dziękuję Ci z całego serca za tak przemyślany komentarz. To, że dostrzegłaś tę równowagę między subtelnością a prawdą - to dokładnie to, do czego dążyłam. Bardzo mnie wzrusza, że zauważyłaś, jak język codzienności może unieść trudne emocje. @andrew Dziękuję Ci za to piękne dopowiedzenie mojego wiersza. Twoje słowa niosą w sobie nadzieję, której ja może świadomie nie chciałam jeszcze nazwać. @Annna2 Dziękuję Ci za ten komentarz - trafiłaś w coś, o czym nie napisałam wprost, ale co czułam, tworząc ten wiersz. Masz rację - nikt nie zakłada jej dobrowolnie. Po prostu pewnego dnia odkrywamy, że już ją mamy na sobie. Moja przyjaciółka powtarza, że woli być sama. Ale pod tą pewnością dostrzegam niepewność jej wyboru.   A ta samotność we dwoje... nie wiem, która lepsza czy gorsza. Czasem myślę, że ta we dwoje jest cięższa, bo do ołowianej podszewki dochodzi jeszcze ciężar udawania lekkości. Ale to tylko przeczucie, nie pewność. Dziękuję, że zadałaś to pytanie. To pytanie, które samo w sobie jest już wierszem. Pozdrawiam  @Migrena Dziękuję Ci ogromnie za tak szczegółową i życzliwą analizę. To że dostrzegłeś całą tę drogę od elegancji do ciężaru - to dla mnie niesamowite potwierdzenie, że udało mi się przekazać to, co czułam. Najbardziej wzrusza mnie Twoje spostrzeżenie o "namacalności" - o tym, że abstrakcyjne uczucie stało się czymś, co można niemal fizycznie poczuć. Bo właśnie o to mi chodziło - samotność nie jest tylko stanem emocjonalnym, ona naprawdę waży, uciska, uwiera.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...