Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Idź odpocznij, ja przynajmniej mam spokój, bo próbowano mi wmówić, że mam inne konta tu – w serwisie, nie było to miłe, na szczęście są jeszcze czujni uczciwi i wzorowi Administratorzy.

 

Wydaje się, że raczej niekoniecznie, ponieważ „się” i „sobie” to dwa zaimki.

 

się” jest zaimkiem nieokreślonym, wskazującym, że czynność dotyczy każdej osoby znajdującej się w danej sytuacji, (w tym jednym zdaniu),

 

sobie” to zaimek zwrotny.

 

Ponieważ mamy tu jedno zdanie, nie ma potrzeby „dublować” zaimków, bo jest tu ścisłe powiązanie logiczne – w tym zdaniu, skoro w tym wypadku podmiot liryczny mówi (metaforycznie) swojemu wierszowi – dzień dobry, to wiadomo, że spotykają – razem ze sobą, (czyli podmiot liryczny i wiersz) po co dublować zaimki? Oczywiście gdyby było to dodatkowe „się” nic szczególnie złego nie zdarzyłoby się w tym zdaniu. Ale po co... zagęszczać treść logiczną?

Dobra interpretacja. Podoba mi się.

Wsprawie zaimka nieokreślonego, doczytaj w komentarzu u @Laktris , tam się odniosłem w sprawie, pozdrawiam ślicznie.

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Tomasz Kucina tak po prostu napisać wiersz i zachwycić. Bez komplikacji i zaklęć. Można się tylko od Ciebie uczyć sztuki pisania. Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przyjemnie jest przeczytać taki komentarz, bo rzeczywiście osobista cząstka staje się wspólnym systemem - po publikacji tekstu, (wtedy przychodzą obawy o ogólne wrażenie, jest i zachwyt, i nerwy i radość - wszystko jest) założę się, że to dotyka każdego autora, pielęgnujcie swoje dziełka, i upiększajcie, tutaj mamy nawet „warsztat”, gdzie można poprosić o precyzyjny szlif, magiczny jest ten serwis. Pięknie pomyślany.

Opublikowano

Niektóre jednak wiersze, jak krnąbrne dzieci,  spokoju nie dają, bo wiesz, że czegoś im brakuje, i ile byś nad nimi nie myślał, niczego nie wymyślisz, a jednak może się zdarzyć, że to coś nagle znajdziesz...i od razu dzień jest fajniejszy:). Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie, tak jest w rzeczy samej. Nie wiem czym jest olśnienie w tekście, na pewno ta eureka nie jest to funkcja proporcjonalna, ma swoje matematyczne ekstrema: minima i maxima ;) Dzięki za koment, zajrzę do ciebie z przyjemnością później, bo z braku czasu nie do wszystkich człowiek dociera. Pzdr.

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Thx, zima ma pewne plusy, dłuższe wieczory i więcej czasu na kombinacje ze słowem.

Nie jestem nikim innym tu na portalu, tylko @Tomasz Kucina , to byłoby infantylne, bo Administracja łatwo takie sytuacje weryfikuje, więc zakładanie kolejnych kont i hejt może być zgubny, nie chcę i nie będę już dalej płynąć - w tym temacie. Nie używajmy personaliów, a dalsza dyskusja nie ma sensu, prowadzi donikąd

 

Fajka nie trendy w dzisiejszych czasach?, zresztą nigdy nie próbowałem hehehe ;), my to znaczy pewnie psy i koty, to rozumiem ;D Mam jednego yorka, kiedyś wrzucę fotę ;)

 

Co tu zazdrościć, poszedł wiersz z domu, o jedną buzię mniej do wyżywienia, żartuję oczywiście. Po co zazdrość o wiersz?, podobno w menu zazdrości są tylko puste kalorie ;) Miłego wieczoru.

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Gość umbra palona
Opublikowano

@Tomasz Kucina samouwielbienie autora nad swoimi wierszami, okraszone kursywą sugerującą jedyny poprawny akcent.... no cóż czytelnik może być nazbyt zabiegany, nieuważny, może źle zinterpretuje utwór, więc koniecznie trzeba mu dopomóc, dzięki.

Pozdrawiam :)

 

Gość umbra palona
Opublikowano

@Tomasz Kucina "brawny" komentarz na komentarz też nie jest zły...absolutnie do tego konkretnego wiersza, przecież pisałeś o wieszach.....

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Dziękuję Bereniko za piękny komentarz:):)
    • Po środku mroku świeca się tli Z tła ku niej lgną kirowe ikary - ćmy W mdłą ciszę wdarł się ledwo słyszalny trzask Życie znów staje się żartem bez puenty A po kruchym ikarze z wolna opada pył   Wspomnienie i dym, a on spełniony Unosi się w górę, jest taki wolny - Już nic nie czuje. Co za ironia Dla obserwatora, tak przykra Może się wydać ta jego dola   Lecz czym jest różny człowiek od ćmy Wciąż szuka czegoś co go wyniszczy - Czegokolwiek, co będzie mu ogniem Jego świadomość jest obserwatorem On pragnie się wyrwać, uwięziony w sobie Biega za szczęściem, jak liść za wiatrem A każde spokojne spełnienie, zamienia w drżenie   Potem zostaję dym, który rozrzedza płynący czas. Ucieka on słowom w pozornie głębokich opisach. Mimo to staramy się mówić o tych niewidocznych nam szczytach gór Gór, he, he - chyba szaleństwa   My od początku do końca tak samo ciekawi Mówimy gładko o tym czego nie znamy A jednak dziwny posmak zostaje w krtani Gorzki posmak wiedzy że nic nie wiemy Przykrywamy typowym ludzkim wybiegiem, ucieczki w poszukiwanie   Jak dla ślepego syzyfa, w naszej otchłani Pozostaje nam tylko zarys kamienia Zesłanie od bogów Lub od siebie samych Szukamy ognia Potykając się znów o własne nogi Z pustką i cieniem za towarzyszy I przytłaczającym ciężarem ciszy   Błogosławieni niech będą szaleńcy Których natura - kpić z własnej natury Bo choć idą tą samą drogą Dla nich zdaje się być jasną i błogą W świetle ucieczki od świadomości Idą spokojnie, spotkać swój koniec Nie szukając w tym najmniejszej stałości W swoim stanie, zrównują się z dymem Przecież ich ruchów też nikt nie pojmie Ich świat jest czymś innym niż zbiorem liter i ciszy   Reszta zaś tych nieszalonych Brodzących w pustej słów brei, Zamknięta w otwartych klatkach, Które z czasem nazywa się 'prawda'   Kurtyna nocy już dawno opadła Mgła, wodą na ziemi osiadła Obserwujący ćmy zasnął A nasza świeca, wreszcie zgasła
    • @FaLcorN Myślę, że nie tylko Ty zadajesz sobie wspomniane w wierszu pytania. :)
    • @Waldemar_Talar_Talar Zatem smacznego :) pozdrawiam
    • @infelia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nie nie. Już mam napisany od dawna teraz będę pracować nad nowymi.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...