Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Homo nienazwany


Rekomendowane odpowiedzi

Smutno mi
gdy patrzę na ból ludzi i ich zwątpienie
sami sobie srogie zadają cierpienie
w duszach swych wzniecają pożary
z braku świadomości, niedoboru wiary
łza się w oku kręci, a w sercu żal ściska
skąd tyle nienawiści dookoła tryska
lecz uważnie bacząc na lud ten trywialny
nasuwa się pogląd bardzo linearny...

Szkoda że tak bardzo zapatrzeni w siebie
zamykają się w pustce... bez Ciebie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Daję plusa ! Przepiękny wiersz. Bardzo mi się podoba . Faktycznie mamy na świecie mnóstwo zagubionych egoistów ;-) Tak są w siebie wpatrzenie, że bardzo łatwo ich podbudować prawiąc komplementy i bardzo prosto zniszczyć wciąż wchodząc na ich własną osobę... a przecież tak być nie powinno... wartość każdego człowieka powinna wypływać z niego samego... bez względu na opinię innych. Może wtedy byłoby mniej tej pustki i cierpienia ;-) Brak świadomości siebie samego to największa zguba tej ludzkości i przyczyna wielu chorób jak i nieszczęść.
Jeszcze raz - piękny wiersz... pięknie ubrane w słowa cierpienie ludzi.
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

tak tak, to jest wiersz dla mnie, dla homo neandertalsis
treść i temat żywotne po wsze czasy, uniwersalne i być może to sprawia wrażenie, że już kiedyś czytałem tysiąc podobnych
ale oczywiście jak każdemu człowiekowi jest mi bliska taka zaduma nad nader powierzchownym światem i nieludzkimi ludźmi
wiersze o obecności lub braku Boga od kiedy rozpoznałem jego rysy nie stanowią dla mnie przeszkody w żadnej formie
pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...