Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

próbuje mnie zebrać w całość
ta pyszna wódka
ale dziś nic nie rozumie

dzwonię do ciebie o 2.30 w nocy
przy dźwiękach karetki pogotowia
uciekają zmęczone sygnały
drink drank drunk
telefon szuka drugiej strony

cholera
to znów ty
wiesz która jest godzina
zadzwoń rano

rozłączasz się

właśnie tego potrzebowałem
kilku dobrych słów

patrzę na butelkę
jest taka doskonała
ma kształt duszę i głębię
tak wielu ludzi
nie ma nawet tyle

  • Odpowiedzi 63
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Cóż, nie podoba mi się.
Może to moje zboczenie, ale wolę zwięźle, a treściwie. Tu pozbyłabym się w nocy - mimo wszystko treść wskazuje na to, że nie jest to 2 w południe. Dalej - pogotowia - to również, moim zdaniem, zbędne (i nieładne na dodatek, pleonazmiczne, bo jaka inna może być karetka?). Wtręt pt. "kobieta odbiera telefon" spalony, ile można? Generalnie - uciążliwie pretensjonalny, z wytartą pointą.

Pzdr,
P.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


spoko, że nie
noc jest istotna a godziny po gorzale często są niewidoczne
może być np. karetka więzienna droga czytelniczko
a koto ma odebrać telefon - goryl??, można do kobiet długo telefonować i jeszcze dłużej rozmawiać miałem rekordy po 4 godziny
przyjmuję na ryj komentarz, drugiego policzka nie nadstawię
pozdrawiam i thx za przeczytanie
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Być może, ciężko mi się ustosunkować, nie znam z autopsji :)



To prawda, zwracam honor. Jednakże ciężko mi sobie takową wyobrazić w tym tekście.



Wtedy to by był Poe. Choć telefon musiałby odebrać orangutan.



Nie wątpię, co nie zmienia faktu, że to wyświechtane bardzo (w poezji).



:)
Cieszę się i pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Być może, ciężko mi się ustosunkować, nie znam z autopsji :)



To prawda, zwracam honor. Jednakże ciężko mi sobie takową wyobrazić w tym tekście.



Wtedy to by był Poe. Choć telefon musiałby odebrać orangutan.



Nie wątpię, co nie zmienia faktu, że to wyświechtane bardzo (w poezji).



:)
Cieszę się i pozdrawiam serdecznie.
orangutan też małpa, a Poe inaczej się pisze niż Grabiec
wyświechtane jak wylizane a to sprawia ogromną przyjemność, nieprawdaż
pozdrawiam
r
Opublikowano

Nie, naprawdę nie próbuję być złośliwa, ale... Przyciągnął mnie tutaj tytuł, który mną wstrząsnął. Bo Drezno zostało zrównane z ziemią niczym Warszawa: zburzone domy, zmiażdżone ciała, kawałki mięsa na ulicach, spłonięcia żywcem, powolne konanie pod gruzami, wrzask ginących dzieci i ich matek... To nie temat do żartów, Rafale.
Zwłaszcza pijackich. To porównanie pijanego faceta do zbombardowanego Drezna czy Warszawy, czy innego takiego miasta - to szczególnie mi nie pasuje.
No i jeszcze ta denerwująca pointa: złość czy potępienie, że ktoś odłożył słuchawkę, bo został obudzony nad ranem, gdyż pijany gostek akurat miał ochotę sobie pogadać z powodu swojej chandry i uznał, że osoba, którą budzi, ma obowiązek się nim zająć - nie, no to już jest kropla przepełniająca dzban!
Wybacz, Biały, ale nie może mi się podobać nic w tym wierszu, choćbym bardzo tego pragnęła. Bo nawet nie ma tu żadnej specjalnie ciekawej czy oryginalnej formy - zwykły, pospolity w budowie, najbielszy z białych wierszyk.
I naprawdę nie staram się być złośliwa, wierz mi (lub nie wierz - jak chcesz).
Pozdrawiam i życzę bardziej udanych dzieł.

Opublikowano

jak dla mnie bardzo dobry, wyrazisty wiersz taki autentyk. nie zgadzam się z Oxyvią, nie widzę nic niestosownego w tytułowym porównaniu. porównaniu a nie tożsamości z ofiarami bombardowań, bo tak odbieram. tym bardziej, że owo porównanie jest tylko w tytule, nie zostało rozwinięte w treści utworu.
jedno co mi się kłóci z realizmem to zwrot o "duszy" butelki. butelka nie ma duszy. dosłownie i w przenośni...
pozdrawiam Rafale :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



człowieku, co ty mi zrobiłeś tym wierszem, ha!
naprawdę to kwintesencja - dla mnie - męskiego sposobu myślenia
wiesz, że facet, popełniając samobójstwo, strzela sobie zawsze w głowę? najczęściej właśnie przez usta - mnie się kojarzy ten gest z piciem gorzały z butelki
natomiast kobieta zawsze strzela sobie w serce
generalnie my nie chcemy uszkodzić (zbrzydzić) sobie ciała - nawet po śmierci...

zdarzyło mi się kiedyś odebrać taki telefon w środku nocy
a bo to raz;)
ciekawe jest to, że uniwersalne doświadczenie spisałeś, nośny temat
nasuwa mi też na myśl "Zapach kobiety" z Alem Pacino
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...