Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'emocje' .
Znaleziono 119 wyników
-
Noc Nie zamknąłem drzwi Nie odłożyłem klucza Szarpie zamknięte drzwi Macam metalowy klucz Musiałem Czuję ból w głowie Rak Śmierć Ból ustaje Chwilowa ulga Nadchodzące lata Smutek mamy Zawód bliskich Myśli odchodzą W końcu zasypiam Dziękuję
-
Za niemałą chwilę, mialem wystartować Obawy posiadałem , jak tej drodze sprostać Gdzieś tam na trybunach, źle życzyła mi hołota Nie poddawałem się nigdy, nie raz mając buty od błota Chcieli bym się znów wywrócił i schował się w szatni Chętnie doprowadzę do tego, by skosztowali smak porażki Wywracałem się często, zaraz tuż przy mecie Zabrakło mi weny, moje prace były w becie Przez natłok bólu, dużo trenowałem Może chciałem w końcu, zaimponować mamie Liczyłem te kalorię, żyłem jak robot Miałem ze swą osobą, przeogromny kłopot Lecz to nie czas, by rozmyślać nad tym wszystkim Jestem zbyt zdeterminowany, żeby przegrać ten wyścig
-
Dzień dobry, trochę pan się spóźnił Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej Szanowny Panie, proszę o spokój Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem
-
Siedzę z jednym, pustym talerzem w kuchni, który pękł. Próbuję go skleić każdego ranka, i za każdym razem — płaczę. Łza przesuwająca się po policzku, niesie mój ból. Słona kropla spada z moich gorzkich myśli w dół. Uderzając o pęknięte naczynie.
-
Zamknęli mnie w klatce, marzę o wypuszczeniu Jest mi w niej duszno, stale przebywam w cieniu Ujrzałem różnych ludzi, myślą , że zniknę Uważają się za lepszych, próbując wejść mi na ambicję Czuje się tu inny, niepasujący za bardzo Muszę wykonywać nakazy, którymi mnie obarczą Na niebie ujrzałem gwiazdy, chce zająć ich pozycję Byłbym z wami na zawsze, pomimo, że znikłem Rzadko opuszczam głowę, przez co często rozmyślam W klatce mrok problemów, stale go uciszam Posiadam klucz do klatki, jednak jej nie otworzę Bo za klatką czeka rozczarowanie i wyśmianie stworzeń
-
Ciepły i delikatny wzrok, jakim na siebie spoglądaliśmy. Potem dyskretne, niewinne zerknięcie. Aż do wymiany spojrzenia, które powiększyło nasze źrenice i dało nam iskrę, byśmy mogli razem ją rozdmuchać. Rozniecić ognisko, które pomoże nam przetrwać samotne, ciemne dni jesieni. Żar, jaki wtedy pozostał, tli się po dziś dzień raz mocniej, raz lżej, w zależności od tego, czy podkładamy do niego kawałki wspomnień razem lub osobno.
-
Ku mego boku, zawsze przebywałeś Doradzałeś mi nieźle, ugościłem cię na stałe Moje całe dzieciństwo, wygłupy i zabawa Może nie do końca, bo ciągle stres mnie zjadał Spoglądaliśmy na zniszczonych ludzi, odrazą nas napawali Obiecaliśmy sobie, że będziemy ciągle tacy sami Wiek pokazał nam, nie zawsze można ufać Ciągle pouczałeś mnie, by na nikogo winy nie zrzucać Lecz gdy obserwuje ciebie teraz, obawiam się, że źle skończysz Posiadasz w sobie zachowania, które potrafią zaskoczyć Patrząc w album z dzieciństwa, byłeś wzorcem Goniłeś za ludźmi i marzeniami, przez co stałeś się gońcem Siedzę przed rozbitym lustrem, prowadząc monolog Wierzę w ciebie bardzo, jako młody ja, że to tylko prolog
-
leżę naga pod kołdrą ciebie nie ma więc obracam się z boku na bok noc pochłaniam samotnie czarną trudną i gorzką ironicznie brzmi twoje - dobranoc
-
Szary cień za oknem, deszcz uderza w szyby. W powietrzu — zapach wilgotnych ścian. Sama czekam w domu na tę jedyną chwilę, lecz czy to nadejdzie? Czy zjawi się — za dnia? Smutek w sercu moim. Czy zostałam sama? Czy rodzina moja o mnie zapomniała? Dom pusty i szary. Czekam — na próżno. Zostały mi tylko ściany, samotne i ten deszcz w oku. Ach... czy kiedyś wrócę na łąki zielone, do zabaw radosnych i tych chwil szczęśliwych, kiedy dzieckiem byłam?
-
Drogi Pamiętniku, czy przyniesiesz mi ukojenie? Pragnę zacząć, by nie kończyć. Zaczynam pisać, by nerwy uwolnić. Tkwię w tym szaleństwie. Kocham. Cierpię. Próbuję zrozumieć bezkres, przytłaczający stres. Gdy zniknę — oznajmię ci: to był mój grzech. Ten ciągły lęk. Owszem, wiem, że masz żal. Ale podsumuj swój wszelaki wkład. Którą z moich wad karmiłeś? Te wszystkie lata... Szukanie rozwiązań? A dziś stawiasz mnie nagiego, bez szacunku, w złym świetle wizerunku. Źle mi patrzeć w lustro. Kiedyś widziałem w sobie bóstwo. Czas zmienił me odbicie w oszustwo. Nienawidzę siebie. Skłonny jestem do szaleństwa. Uwagę przyciąga bestia. Mroczna agresja. Ciągnie mnie w dół, tam, gdzie presja ma głos. Coś się kończy. Coś rodzi na nowo. Przepraszam. Zawsze byłem sobą. "Nieświt"
-
Brnąłem z mym ziomkiem wśród głosów waszych Spogladaliście z bliska, bełkotając cichym jękiem Wzniecilliście obłęd nikły, niegdyś spiący pod spokojem Wy, obrońcy kurtyzan w których każdy już gościł Pełni sytuacji nie znając, osąd wydałeś kmicica zgrywając Płaskimi palcami gwałtownie muśnięcie wyprowadzileś Twą twarz kostkami mymi przyozdobiłem gwałtownie Bluzgami twą ladacznicę ubrałem w godziwy ją strój Moment jedynie wystarczył byś wnet się opanował W lisa usposobić się ze swoją zgrają starałeś uporczywie Kłamstwo w fałsz niezmiennie ubrać próbowaliście Do damy upadłej odszedłeś, my ku słońcu się udaliśmy
-
Mówisz, że świat kręci się w kole, Gdzie Twoje myśli wiodą swą rolę. Że miłość to lustro – odbicie Ciebie, A serce bije, by trwać w potrzebie. Kreślisz swój obraz w złotych ramach, W centrum uwagi, w własnych planach. Lecz choć Twój świat to Twój własny ton, Ja w tej melodii wciąż słyszę dom. Twój każdy gest, choć sam dla siebie, Czasem przypadkiem wplata mnie w Ciebie. I choć zaprzeczasz, choć mówisz “ja”, W Twoim “wszechświecie” miejsce mam ja. Jesteś sprzecznością, dumą i gniewem, Twardym monolitem, który drży w niebie. Bo choć królujesz w własnym śnie, Wciąż gdzieś po cichu króluję w nim też. Jestem jak królik, w cieniu porannego blasku, Pędzę przez czas, a w sercu niepokój, Lecz w Twoich oczach — już zawsze byłem Twój, Te spojrzenia, te słowa, kochanie mój. Króliczki Playboya — iluzje i gry, Zatracają się w swoich własnych lustrzanych światach, Ale Ty, Ty jesteś jedyną prawdą, W Twoich oczach płoną ogniska, które znam. Te oczy, te słowa — jak wibrująca struna, W Twoich ramionach zapominam o wszystkim, Zawsze byłem Twój, od pierwszego oddechu, W tej namiętności, co nie zna granic, co nie zna końca. Pędzę, biegam, skaczę w popędzie, Lecz w Twoich dłoniach — to wciąż Ty, Bo nie ma nic, co by nas rozdzieliło, W tej grze, w tej pasji — na zawsze będziesz moją. W Twoich oczach zapalam się na nowo, Bo wiem, że zawsze będę Twój, Te słowa płyną, jak wietrzyk o poranku, Zawsze byłem, będę, kochanie mój. You say the world spins in circles, Where your thoughts lead their own role. That love is a mirror — a reflection of you, And the heart beats just to stay in need. You paint your image in golden frames, In the center of attention, in your own plans. Yet even though your world sings your own tone, In this melody, I still hear home. Every gesture of yours, though for yourself, Sometimes accidentally weaves me into you. And though you deny it, though you say “I,” In your “universe,” there’s still space for “we.” You are a contradiction, pride, and wrath, A solid monolith trembling in the sky. Though you reign in your own dream, Somewhere quietly, I still reign in it too. I’m like a rabbit, in the shadow of the morning glow, Racing through time, with unrest in my soul, But in your eyes — I’ve always been yours, Those glances, those words, my love, they assure. Playboy bunnies — illusions and games, Losing themselves in their own mirrored worlds, But you, you are the only truth, In your eyes burn the flames that I know. Those eyes, those words — like a vibrating string, In your arms, I forget everything, I’ve always been yours, from the first breath, In this passion that knows no boundaries, no end. I race, I leap, I run in frenzy, But in your hands — it’s still you, For there’s nothing that could ever separate us, In this game, in this passion — you’ll always be mine. In your eyes, I reignite anew, For I know I will always be yours, These words flow like a morning breeze, I’ve always been, and will always be, my love, with ease.
-
dniem pełga pręży wije nocą ogniem przejmuje sięgasz po mnie w drżeniach bierzesz do końca po łzy rozkoszy skrzę się tobą wykradamy rąbek baśni na ranach blizny w bilznach skrzydła
-
Ach te suche usta, Splamione ni krwią ni łzami, Ach te suche usta, Martwią się dniami i nocami O żar płomienia gasnący, Gdzie cichy szept do ucha się rwący, Zapada się pod swym ciężarem I tonie, w piachu zagrzebany, Wraz z czasu uciekaniem. Tak, to ja zabiłam Ciebie, kochanka ciemnej nocy, Zanim jeszcze istnienia pociechą zdążyłeś się zauroczyć, Bo tak zazdrosna o jej prostotę byłam, że nie na jej, a na Twoje się życie rzuciłam, I grób twój pod mym oknem codziennie na blask księżyca patrzy, A ty pewnie myślisz, że świat twój wzięłam jako hołd dla faktu rozpaczy, Nieomylne twe myśli pieszczą mnie wtedy jak oczu twych bierne spojrzenie, I patrzę w głąb siebie, gdzie źródła materią jest nieustanne cierpienie, Giń - szepczę - Giń nieobyta poczwaro, która z matki czystej wyszłaś, Giń i przenigdy już więcej swego serca nie oddaj, Nie oddaj przenigdy, Lecz zostaw jako pamiątkę na zgliszczach.
-
Na stadionie gra nasza reprezentacja będą emocje
-
Szorstko Dom? Blask Dom. Źródło obrazka: https://alabarbara.pl/klatka-schodowa-w-stylu-modern-loft/
-
Bawi się szara ma końcówka Kutas Paznokieć Mokro Bordo czerwone A żelazo na niem Boję się Na bordzie Czerwone kocham! Ale mokro... Paznokieć Paznokieć jak oczy! Jak oczy niespokojne Szpieg niebieski Patrzy trzema oczami Chypie, bomba łepi... Ale ja wysunięty I ktoś obok Dobrze? Ostatnie dni… Most! Pod mostem!? Mak... luksus, prestiż... Bakalie drogie Mrożący liść zielony. Ja też! Bracia? Zerwij! Nie zerwij! Kurwa Majestatyczna Jak pieprz syczuański Źródło zdjęcia: https://depositphotos.com/pl/photos/mokre-ławki.html
-
Syczuański pieprz Sączę przez palce Beznadziei I tęsknię Za Tobą Pisk z tyłu A paznokcie Cisza Kropla Ja jej chcę Dreszcz Pożytki z nieprzyjemności Po co tu? Naprzód. Żel Wdziera się pod paznokcie spokoju Ból Pod paznokciem Pies Człowiek Śmiech zazdrość Naprzód Smoła Intelektualistą Cichy Tak Cichy bądź Swędzi Paznokieć - ulga Opium I spokój
-
Ludzka obłuda, dla niektórych ta cecha działa jak sługa.. Takich ludzi ten problem nie tyczy, ale kogoś niszczy, aż ryczy. Łzy tych osób jak obiad ich karmi, dodaje im siły, by dalej szkodzić marnym słowem fałszywej idei. Taki bieg zdarzeń każdego z każdym dzieli, gardło innego jak tarcza, do której słowa jak strzała wystrzelona z łuku goryczy, będzie ranić niezmiernie, wówczas krwawiące serce oplecione będzie w ciernie
-
nie pamiętała dnia w którym została opętana samotność przyszła choć nikt jej nie zapraszał klucz do jej serca gdzieś przepadł nie potrafiła więc szczerze zatroszczyć się o siebie szukała innych serc choć jej drzwi były stale zamknięte
-
Kuj je emocje z pieczarkami, Niczym pierogi ze skwarkami, Mieszają się wyzwolone, z racjonalnymi - myślami! Ależ, czy trzeba zachować szyk? Czyż trzeba robić taki, porządek? By z myśli śpiewnych tworzyć chór, jakoby rządek? A może jednak da się zjednać dwutakt? Niczym wyzwolenia z racjonalizmem, pakt? Zdołam się szukać takiego pretekstu. To wszystko zależy - od kontekstu!
-
WRESZCIE! ŻYCIE W GROBOWCU GSJWIWHSGDBBWJWHS ZAMEK KRÓLEWSKI POPADŁ W RUINĘ Hhhrr (wcześniej) Pizza nad głową pi pi pizda nad głową Kręć dupą swoją; kręć dupą swoją Nożem, pomidorem w płótno (Tekla) Stanisławski - orgazm (Matka) Chyba tego nie Źródło obrazka: https://www.ceneo.pl/87698596
-
Puk Weołęk Turekk Gońg Puk Łębrek Bencmark Puk Błore Ajaaaja Wzroki małe duże I Pin Źródło obrazka: https://www.homebook.pl/inspiracje/salon/865968_pneuma-piotr-horodynski-obrazy-olejne-salon-styl-nowoczesny
-
Och, me usta zasłaniasz carze gniewny! Bóg Ty! Och co ja mówię gniewny! A me dziatwy widzieć mnie będą jeno tylko w grobie! Zarost? To lat minionych ordery! To Kasztanka poety! Źródło obrazka: https://www.rp.pl/plus-minus/art2141181-skad-sie-wziela-kasztanka-ukochana-klacz-marszalka "Kasztanka"
-
Wodą święconą Poświęciłem najświętsze Ci ubrania Jeśli nie dość Ci wciąż Nalej wodę do kambuczka https://artinhouse.pl/pl/styl/surrealizm/178
.thumb.jpg.dacf7311899f783f84da8eb519662d9e.jpg)
