„Na jagody” to baśń poetycka Marii Konopnickiej, wydana po raz pierwszy w 1903 roku, należąca do klasyki polskiej literatury dziecięcej. Utwór, łączący elementy liryczne, opisowe i dramatyczne, przedstawia przygody małego Janka, który wyrusza do lasu, by nazbierać jagód dla swojej mamy. Trafia do magicznego świata, w którym spotyka Jagodowego Króla i jego barwne leśne królestwo. Konopnicka snuje tę opowieść w konwencji baśniowej, wzbogaconej plastycznymi opisami przyrody, odniesieniami do dawnych tradycji i elementami monizmu przyrodniczego, ukazując las jako przestrzeń zarówno tajemniczą, jak i pełną piękna oraz niebezpieczeństw. Baśń stanowi hołd dla polskiej natury i dziecięcej wyobraźni, a także zawiera ponadczasowe przesłanie o szlachetności, wdzięczności i magii ukrytej w codziennych gestach.