Paweł Huelle ukazał w powieści „Weiser Dawidek” historię tajemniczego chłopca, który pojawia się w życiu grupy rówieśników, by w krótkim czasie całkowicie odmienić ich sposób patrzenia na świat. Weiser nie tylko intryguje, lecz także niepokoi, a jego obecność nie daje się wytłumaczyć w kategoriach zwykłej codzienności. Właśnie ta „inność” sprawia, że bohater staje się figurą wyjątkową, kimś na pograniczu mitu i realności.
Postać Weisera wyróżnia się na tle innych dzieci od pierwszych scen powieści. Jego „inność” nie ma jednego źródła, lecz objawia się w wielu aspektach – w pochodzeniu, zachowaniu, zdolnościach, a także w sposobie, w jaki odbierali go rówieśnicy.
Weiser jawi się jako ktoś, kto nie ma korzeni. W szkolnych dokumentach brak danych o jego rodzicach, a jedynym opiekunem jest dziadek Abraham, którego więź z chłopcem również pozostaje niejasna. Dla dzieci już sam fakt „żydowskiego” pochodzenia staje się powodem drwin i ataków. Weiser jednak nie reaguje na obelgi – zachowuje obojętność, co odróżnia go od typowego zachowania rówieśników. Brak jasnych informacji o rodzinie i tożsamości chłopca czyni z niego postać jakby zawieszoną między światem realnym a światem tajemnicy.
Inność Weisera przejawia się w jego stosunku do innych ludzi. Zazwyczaj stoi na uboczu, nie uczestniczy w szkolnych uroczystościach, nie angażuje się w zabawy. Sprawia wrażenie chłopca zamkniętego w sobie, a jednocześnie niezwykle pewnego siebie. W czasie procesji Bożego Ciała obserwuje tłum z góry, jakby był poza nim i ponad nim. Chłopcy czują, że Weiser nie jest „jednym z nich”, a jego obecność ma charakter niepokojący, a nawet sakralny.
Najbardziej uderzające w Weiserze są jego niezwykła wiedza i umiejętności. Potrafi ujarzmić dzikie zwierzę w zoo, zna szczegóły historii Gdańska, filozofii i literatury. Organizuje widowiskowe wybuchy z pomocą materiałów wybuchowych, a nawet przeprowadza ryzykowne operacje, jak w przypadku opatrzenia rany narratora. Jego umiejętności przekraczają możliwości trzynastoletniego chłopca. W oczach rówieśników Weiser jawi się jako ktoś obdarzony nadprzyrodzonymi mocami – czarodziej, prorok, a może święty. Inność bohatera potwierdzają wydarzenia, których chłopcy byli świadkami. Najbardziej niezwykła jest scena w cegielni, gdzie Weiser unosi się nad ziemią, tańcząc w rytm fletni Pana. Doświadczenie to staje się dla nich dowodem, że Dawid przekracza prawa natury. Podobny charakter ma jego zdolność wzbudzania lęku i fascynacji jednocześnie – dzieci czują, że obcują z kimś, kto posiada dostęp do innego wymiaru rzeczywistości.
Choć Weiser nie stara się zdobyć sympatii grupy, z czasem staje się jej niekwestionowanym przywódcą. To on decyduje, kiedy i gdzie się spotykają, to on wprowadza ich w kolejne tajemnice. Nawet Szymek i Piotr, skłonni do krytyki, podporządkowują się jego autorytetowi. „Inność” Weisera polega więc również na jego zdolności do narzucania innym własnej wizji świata, mimo że nie posługuje się ani siłą, ani groźbą.
Najbardziej niezwykłym elementem w historii Weisera jest jego ostateczne zniknięcie. Chłopiec wchodzi z Elką do tunelu i nigdy nie wychodzi. Brak ciała, brak śladów, brak jednoznacznych dowodów sprawia, że jego los pozostaje tajemnicą. Tym samym Weiser przestaje być zwykłym człowiekiem, a staje się mitem – kimś, kto przekroczył granicę realności i przeszedł w sferę legendy.
Aktualizacja: 2025-08-16 10:56:06.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.