Wietrze! powiedzieć chciej,
Gdy pomkniesz w moje strony,
Mej byłej narzeczonej,
Błękitnej pani mej,
Żem nie jest opuszczony,
Że jest mi teraz lżej!
I jeszcze powiedz jej,
Że nie mam żalu do niej,
Że serce łez nie roni,
Chociaż nikt łzy mi tej
Wypłakać nie zabroni —
Nic więcej nie mów jej!