Bierz me miłości wszystkie, ma miłości!
Zyskasz-li więcej nadto, co już miałeś?
Żadnej miłości, w której prawda gości —
Tę prawdę we mnie już dawno widziałeś.
Jeśli ty miłość mą z miłości ku mnie
Bierzesz, ja zato dziś nie zganię ciebie,
Tylko gdy miłość, odrzuconą dumnie,
Ku krotochwilnej zabierzesz potrzebie...
Ja ci wybaczam tę kradzież, choć przecie
Kradniesz mi cały dobytek ubogi
I choć krzywdząca miłość bardziej gniecie —
Wiesz to, miłości! — aniżeli srogi
Cios nienawiści! Niech przez ciebie zginę,
Tylko mi wrogiem nie bądź w tę godzinę!
Sonnet XL
Take all my loves, my love, yea take them all;
What hast thou then more than thou hadst before?
No love, my love, that thou mayst true love call;
All mine was thine, before thou hadst this more.
Then, if for my love, thou my love receivest,
I cannot blame thee, for my love thou usest;
But yet be blam'd, if thou thy self deceivest
By wilful taste of what thyself refusest.
I do forgive thy robbery, gentle thief,
Although thou steal thee all my poverty:
And yet, love knows it is a greater grief
To bear love's wrong, than hate's known injury.
Lascivious grace, in whom all ill well shows,
Kill me with spites yet we must not be foes.