Na głębie, duszo, na głębie
Srebrzyste wypuść gołębie
Z kwitnącą różdżką oliwną.
Gołębie skrzydła rozwiną,
Z radosną wrócą nowiną,
Przyfruną z wieścią przedziwną:
Że Bóg nam sady hoduje,
Bóg Jasny – Dom nam buduje,
I tańcząc kroki odmierza.
Słońce do Boga się śmieje,
A ponad Domem jaśnieje
Tęcza Naszego Przymierza.
Z tomiku Czyhanie na Boga (1918)
Opublikowano w: Czyhanie na Boga