Wiano

Autor:

Jeden żąda od swej żony
 Herbowej korony;
Drugi sobie żony szuka,
 Gdzie w głowie nauka;
Inny musi wziąć przy żonie
 Pieniądze w skarbonie.

Ty niegorszy od szlachcianek
 Masz herb — świeży wianek;
Bez nauki wiesz, co cnota
 I serca prostota;
Umiesz kochać wiernie szczerze
 I mówić pacierze.

Z tobą ja w posagu biorę
 Pracę i pokorę;
Wniesiesz mi królewskie wiano:
 Duszę nieskalaną,
Twój majątek — skarb dobroci
 Życie mi ozłoci!

Czytaj dalej: Centaur i kobieta - Lucjan Rydel