*** (Słyszałem ciebie...)

Słyszałem ciebie... Zdało mi się może,
lecz głos twój dzwonił mi chwilę w przestworze,
podobny woni, ziół i kwiatów echu,
co w przestrzeń leci w powietrznym oddechu.

Może bez wiedzy twej, we śnie, w odległy
kraj ku mnie myśli twe cicho pobiegły,
jak te jaskółki, co niekiedy wrócą
zobaczyć dawne gniazda, które rzucą.

Czytaj dalej: Lubię, kiedy kobieta... - Kazimierz Przerwa-Tetmajer