Żegnaj! o żegnaj, Archaniele wiary!
Coś przyszedł robić z mojem sercem czary,
Coś w łzy zamienił jego krew czerwoną,
Wyrwał je z piersi, wziął we własne łono,
Ogrzał, oświetlił, by nie poszło w trumnę,
Ani spokojne mniej - ani mniej dumne.
Więc gdzieś daleko u Boskiego celu,
Chwała dla ciebie, o! serc wskrzesicielu,
A dla mnie pokój dla ducha i kości,
Bo tym obojgu trzeba - spokojności.
Lecz jeśli ducha nadchodzą mordercę?
Lecz jeśli walka jest? - dałeś mi serce!