Jan Nicmuniepomoże Miller

Dużo jest różnych Janów: Chryzostom, Ambroży,
Z Dukli, Gwalbert, Kapistran, a także Jan Boży.

Ten zaś, w literaturze czynny oraz w sztuce,
Jest Jan w Oleju, Flakach tudzież Nepomucen.

Mówią mu ludzie: „Przestań, Janie Nepomucu,
Bo wiersze i krytyki wszystkie są do pucu.

Możeby w Pabjanicach uszły, albo w Pucku,
A tu jednak stolica, Janie Nepomucku“.

Lecz nic go nie powstrzyma od krytycznych ocen
I wciąż za pióro chwyta Jasio Nepomocen.

I na mnie się oddawna i uwziął i zaciekł
I, jak pedek, mnie zerżnąć chce Jan Nepomaciek.

Czy na rumaku pędzi do walki saracen?
Bynajmniej. To na szkapie Janek Nepomacen.

Gaduła do specjalnych w krytyce poruczeń,
Profesor żeńskich pensyj, chociaż Nepomuczeń.

Na chroniczne bezjajstwo nic nie może pomóc.
Panny! próżne nadzieje! Biedny Jan Nepomuc.

Morał:
Niech się nigdy na Konia nie porywa kucyk,
Bo tak będzie wyglądać, jak Jan Nepomucyk.