Lis i biust

Twarze wielkich, to zwykle teatralne maski:
Pospólstwu imponuje świetny zarys czaszki.
Osioł je bada tylko przy pomocy oczu.
Lis przeciwnie, ma zwyczaj nie żałować kroków,
Dociera nieco głębiej: no i kiedy zoczy
Wewnątrz głupoty spokój,
Stosuje pewne słowa. Nasunął mu je raz
Gipsowy biust bohatera.
Był to biust pusty w środku i niezwykle świetny.
Chwaląc ciepło wysiłek rzeźbiarza szlachetny
Rzekł lis: „To piękna głowa, choć mózgu w niej mało“.
O ilu naszych wielkich rzecby się to dało.