1. Śliczna Panienka Jezusa zrodziła.
W stajni powiwszy, siankiem Go okryła.
O, siano, siano, siano jak lilija,
na którym kładzie Jezusa Maryja.
2. Czemuż litości nie masz, Panno droga,
żeś w liche siano uwinęła Boga:
o, siano, siano, siano – kwiecie drogi,
gdy się nta tobie kładzie Bóg ubogi.
3. Dziwna na świecie stała się odmiana,
że nazarejski kwiat wrzucon do siana:
o, siano, siano, co ci się zdarzyło,
że, będąc sianem, w kwiateś się zmieniło?
4. Lecz to dziwniejsza, że Pan ogniem bywszy,
w siano się ukrył, siana nie spaliwszy:
o, siano, siano, czemu nie gorejesz,
czemu przynajmniej Pana nie zagrzejesz?
5. Już to nie w cierniu ten kwiat lilijowy,
lecz z siana wyrósł przez grzech Adamowy:
o, siano, siano, o błogosławione,
na którym Jezus Dziecię jest złożone.
6. Szczęśliwa łąkao, któraś temu sianu
stać się kazała za podściółkę Panu:
o, siano, siano, wszystek kwiat różany
przechodzisz dzisiaj, narcyz, tulipany.
7. Szczęśliwe ręce te zaprawdę były,
co dla Jezusa to siano kosiły:
o, siano, siano, godneżeż to było,
by się na tobie Bóstwo położyło.
8. Przeklął był ludzkie Bóg dla drzewa plemię,
leżąc na siane dziś pojednał ziemię:
o, siano, siano, gdy piastujesz Boga,
nam się przez ciebie w niebo ściele droga.
9. Nie tylko starzy kwapcie się do Pana,
ale i młodzi pospieszcie do siana.
O siano, siano! Tak sobie śpiewajcie.
Pana Jezusa siankiem nakrywajcie.
10. W ostatku i my pójdźmy też do Pana,
a po kolędzie nieśmy wiązkę siana.
O siano, siano, przyjmij od nas Panie,
A nam za siano daj w niebie mieszkanie.