Fakt

Poco da­le­kich słów,
próż­ne­go dźwię­ku,
że jed­no ser­ce znów
nie­zna­ne
pę­kło

że ktoś
zdrę­twia­ły stał
nad mi­ło­ścią nie­ży­wą,

że pa­trzył,
w sie­bie brał
oczu nie­ży­wych szkli­wo

że stał tak,
stygł
i bladł
i już nie wzy­wał ła­ski,

że szkla­ny pu­sty świat
pękł,
roz­sy­pał się z trza­skiem