Fakt

Poco dalekich słów,
próżnego dźwięku,
że jedno serce znów
nieznane
pękło

że ktoś
zdrętwiały stał
nad miłością nieżywą,

że patrzył,
w siebie brał
oczu nieżywych szkliwo

że stał tak,
stygł
i bladł
i już nie wzywał łaski,

że szklany pusty świat
pękł,
rozsypał się z trzaskiem