Czy ty kochasz, bracie miły,
Z całej duszy, serca siły,
Twą Ojczyznę, te Jej pola,
W których łonie twoja dola,
Które szumią kłosem złotym,
Zlane Ojców Twoich potem.
Czy kochasz tę ziemię świętą,
Krwią twych ojców przesiąkniętą,
Z której kwitną krwawe maki...
Czy ty jesteś bracie taki,
Abyś z życia, krwi ofiarę
Dał za polską wolność, wiarę...
Czy ty kochasz, bracie drogi,
Twojej chatki nizkie progi,
Drzwi otwarte... białe ściany...
Honor polski nieskalany,
Ojców twoich cnoty stare,
Żywą, silną, świętą wiarę,
Która dzisiaj biada, biada,
Martwiejąca, chwiejna, słaba,
Bo dziś wiary przeniewierce...
Zatruwają twoje serce.
Kochasz język twój ojczysty,
Tak przecudny i kwiecisty,
W którym w pierwszych dni poranki
Śpiewała ci kołysanki
Twoja matka nutą senną...
Miłość dla cię jej płomienną
Kochasz z całej duszy głębi,
Jak te dzieci, co ich gnębi
Krzyżak okrutny i srogi,
Czy tak kochasz, bracie drogi?
Kochasz, bracie, stan twój kmiecy
I masz jego godność w pieczy?
Dumnyś, że w twej kmiecej dłoni
Siła, co: »żywi i broni...«
Że w twym, bracie, chłopskim stanie
Jest Ojczyzny zmartwychwstanie...
Kiedy miliony gminu
Zbudzą się do życia czynu?!
Kochaj bracie, kochaj siostro,
Całą duszą, sercem, »ostro«,
Twą Ojczyznę, świętą wiarę,
Twoją mowę, cnoty stare!