Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

piszę list na płatku róży

Witold_Adam_Rosołowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Witold_Adam_Rosołowski

Witold_Adam_Rosołowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

piszę list na płatku róży
za oknami deszcz się gniecie
niech Ci buzia się rozchmurzy
i co smutkiem z myśli zmiecie
pójdź wraz ze mną w deszczu strugę
jeśli słowo ciebie nuży
w krajobrazu zlaną strugę
piszę list na płatku róży

póki rym w dodekafonii
nie usłużny mym polotom
wspomóż mnie w dalekiej toni
pójdź wraz ze mną w deszcz z ochotą
i nie marudź, że wśród kropli
nie potrafisz mijać strugi,
że wciąż w myśli tej się topisz
niby w wierszu – w płatku róży

piszę list a deszcz go zmywa
płatek kruchy – gubi kroplę
na cóż więc poecie niwa
kiedy wszystko takie wiotkie
choćbyś miał raz w szczerym polu
sadzić krzak czy kwiat – najprędzej
struga deszczu, słońce, piorun –
wzejdą – Ty mi tylko podaj rękę …

1
natalia

natalia

Opublikowano
Opublikowano

Witku i któż by śmiał Ci odmówić? :)
to prawie jak w moim wierszyku "Smutasku kochany" no tylko, że bardziej poetycko to ująłeś :)
a wiesz co mnie tu najbardziej urzekło? ostatni wers...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Jednej melodii wypatrując

      Przez Migrena · Opublikowano

      @FaLcorN "wiersz-pejzaż duszy" - super. Dobry wiersz.
    • Jacek_Suchowicz
      Granica

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      za jeden gest zmętnienie oczu  od razu burzyć ten święty spokój czy wiesz napewno było coś więcej czy chora zazdrość cię niszczy męczy   pozdrawiam  
    • Leszczym
      Potęga

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Tyle się wydaje, że się udaje (gruby portfel, portfolio i piękno).   Warszawa – Stegny, 03.08.2025r.  
    • Migrena
      Pokój 213

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Oooo, tak. Świat padnie na kolana. Może z wyjątkiem amerykanów bo ci postraszą, że zrzucą mi na łeb jakąś bombę 
    • Dagna
      Wino

      Przez Dagna · Opublikowano

      @Relsom obrazowo o toksycznej relacji, w której osoba narcystyczna -( przez swoje wrodzone deficyty emocjonalne przyrównywana do skapryszonwgo dziecka, które „ sięga” po nowe znajomości jakby wybierało kolejną zabawkę z pudełka ) - idealizuje nową znajomość. Robi tak, ponieważ podświadomie dostrzega własne pokłady wewnętrznej pustki, którą instynktownie próbuje „ zapełnić” cudzymi zasobami energii życiowej, odsysając z drugiego radość, entuzjazm, fascynacje, można to nazwać wampiryzmem emocjonalnym . Brnąc dalej w schemat, po pewnym czasie nudzi się,” pozbywając się „ drugiego człowieka jak wspomniane dziecko - zabawki, może sięgnie po kolejną powtarzając tę strategię w kółko i bez szansy na zaspokojenie, gdyż narcyzm - jako nieuleczalny jest ułomnością osobowości i jego źródła tkwią w dzieciństwie, w zaburzonych relacjach z matką - ( stąd niejednokrotnie traktuję  partnerkę jako obraz matki). W wierszu typ osobowości, która przyciągnęła narcyza, to osoba o małym poczuciu wartości ( vide : piła siebie z jego ust ), tzw. magnes dla toksyków, którzy próbują chwilowo dowartościować własne ego ( doraźną dopaminą )- wzbudzając uznanie. Tekst - kalka dla schematów psychologicznych, pozdrawiam.      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...