epizod

[hollow man]

senne obrazy spakowane w słowa
pojawiasz się bardziej jako przeczucie
niż maszyna złożona z elementów
wypełniona krwią limfą i mlekiem
jak hybryda ze wspomnień
projekcja poprzednich kobiet

 

pustka w tle wypełnia się treścią
jestem kroplą rozpuszczoną w tobie
światłem załamanym przez pryzmat
kosmosem szukającym własnego przeciwieństwa

 

nasze samotności nie karmią się wzajemnie
ciszą między końcem zdania
a spojrzeniem 
w którym odbijają się słońca kolejnych dni

[Gosława]

To jest znakomity wiersz 

A szczególnie ostatnia strofa 

Piękna jest 

I w końcu "wylazła" na wierzch prawdziwa twarz autora

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@hollow man

 

To bardzo intymny, współczesny wiersz o relacji, w której druga osoba balansuje między realnością a wyobrażeniem. Podoba mi się ostatnia część - "Nasze samotności nie karmią się wzajemnie" - przyznanie, że bliskość nie znosi samotności. Ta cisza między zdaniem a spojrzeniem, w której "odbijają się słońca kolejnych dni", pokazuje, że mimo wszystko jesteście oddzielnie, patrzycie we własne przyszłości. Świetny! 

[KOBIETA]

@hollow man

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wymowne ;) 

Jest doskonały :) !!! 

 

rozmyty, senny z kroplą słońca…

pozdrawiam hollow man :) 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - za poprzednikami - super wiersz - szczery - 

                                                                                            Pzdr.