Jestem początkiem i końcem

[Simon Tracy]

Za nic mam marności innych.
Kiedy jestem pierwszy w kolejce

przed bramą koszmarów sennych.
Stoję na ostatnim skrawku terenu.

Za mną szemrzę rzeka martwoty

i las spalonych słowików.
Za bramą leżą pola użyźnione krwią. Rycerzy i koni. Topory, proporce

i ścierwa z kopytami bez podków.

Tutaj już rany i ciosy mi nie szkodzą. Pali mnie jedynie na policzku zostawiony pentagram.
Prowadzą mnie biesy

nad nieskończoności cypel.

W nicość i głuszę się wydzieram.
Boże Ty jednak jesteś carem!

Tej szaleńczej, podziemnej Rosji!
Złoto ani rubiny mnie stąd nie wykupią. O śmierci zostały mi myśli.

Znaki odkupienia poza moim wzrokiem. To jest moja pokuta, katorgą tu zwana.
Za to, że krew za ojczyznę przelana.
Narodziny w zaświatach.

Byłem w muszli,

którą wyrzuciły z wody skorupiaki.
Śmierć w zaświatach.

Kiedy biesy grają w kości

o twe pasiaki.

[KOBIETA]

@Simon Tracy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sam ze sobą ..w głuszy koszmarów.

Podoba mi się.! 
 

pozdrawiam Simon :) 

[Simon Tracy]

@KOBIETA Pozdrawiam i dziękuję 

[Berenika97]

@Simon Tracy

To niezwykły wiersz o głębokim duchowym i egzystencjalnym ciężarze.

Widzę tu stan bycia na granicy, w miejscu zawieszenia między życiem a śmiercią, między piekłem a nicością. Paradoks w wołaniu "Boże Ty jednak jesteś carem! , Tej szaleńczej, podziemnej Rosji!" - to chyba najmocniejszy moment, pełen buntu i rozpaczy.

Zastanawiam się, czy można również zinterpretować jako wiersz, w którym patriotyzm jest grzechem, Bóg przybiera twarz Cara-tyrana, a jedyną przyszłością jest gra o ubranie po zmarłym. Bardzo ciekawy tekst! Bardzo mi się podoba. 

[violetta]

@Simon Tracy śniła mi się Rosja:)