Kłębek

[Berenika97]

Pragnę ciszy na własność –
miękkiej przędzy,
którą zwinę w kłębek
i schowam pod podszewką płaszcza,
żeby przy każdym kroku
ocierała się o mnie łagodnie
i była gotowa na zgiełk.

 

[Migrena]

@Berenika97

 

piękne pragnienie!!!!!

 

za osobistym, łatwo dostępnym i kojącym rezerwuarem wewnętrznego spokoju, który ma służyć jako tarcza lub wsparcie w konfrontacji z hałasem i chaosem życia.

 

o tym jest ten miękki, puszysty wiersz Bereniki.

 

 

piękno marzeń zaklęte w cudownych wersach.

 

Nika.

 

ja z pełnym szacunkiem......

pozdrawiam:)))))

 

 

 

[Simon Tracy]

@Berenika97 Mogę się równie podpisać pod pierwszym wersem.

W zasadzie nic innego się dla mnie nie liczy. Tylko cisza i spokój.

[Berenika97]

@Migrena

Dziękuję Ci z całego serca za te piękne słowa!

Twój komentarz sprawił mi ogromną radość – Twoje refleksje o wewnętrznym spokoju i tarczy wobec chaosu życia są niezwykle trafne i poruszające. :)))

@Simon Tracy

Dziękuję Ci serdecznie za ten komentarz!

Cieszę się, że możemy się w tym  wersie odnaleźć. Cisza i spokój – to naprawdę bezcenne.  Pozdrawiam. 

@A.Between@Wiechu J. K.Bardzo dziękuję! :)

[Marek.zak1]

@Berenika97 Na forum bokserów wyczytałem: boxer, the best antidepressant ever. Moja Sowa odeszła niedawno i to czuję bardzo. 

Jako  wyciszaczy odgłosów świata, polecam duże misie. Tego z lewej znalazłem przy kontenerze na ubrania, jest wyprany i zdezynfekowany. Drugim bawiły się moje dzieci, też jest fajny:). Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[huzarc]

@Berenika97 Spokój i cisza to luksus. Miły i bardzo cenny. Tak czytam:)

[Tymek Haczka]

@Berenika97

Szanowna Autorko,

 

poniżej odnoszę się do utworu, który właśnie poznałem. Ciebie nie znam, więc się na ten temat nie wypowiadam.
 

1. Pomysł i tytuł

 

Tytuł „Kłębek” jest poprawny, ale banalny. Już od pierwszego skojarzenia wiadomo, że będzie o „przędzy”, czymś „miękkim”, „otulającym” – zero zaskoczenia.

Motyw „ciszy na własność” też jest ograny – od wierszy instagramowych po slogany z kubków.

 

2. Obrazowanie i metafory

 

„Pragnę ciszy na własność –

miękkiej przędzy,

którą zwinę w kłębek

i schowam pod podszewką płaszcza”

 

 

Cisza → przędza → kłębek → podszewka płaszcza. To jest szereg skojarzeń, ale mechaniczny, jakby układany w generatorze metafor: coś miękkiego + coś osobistego + coś przy ciele.

„Podszewka płaszcza” brzmi bardziej jak opis z instrukcji krawieckiej niż poetycki obraz. Zero ładunku emocjonalnego, techniczny rzeczownik wzięty znikąd.

Brakuje jakiejkolwiek konkretnej sceny. To jest czysta abstrakcja: cisza, przędza, kłębek, płaszcz – ale nie wiemy gdzie, kiedy, kim jest mówiący podmiot. To nie jest „intymne”, tylko bezcielesne. Nadaje się na slogan w szkole krawieckiej. 

 

3. Składnia i rytm

 

Wersy są rozczłonkowane w sposób typowo „warsztatowo-poetycki” – cięcia w miejscach, gdzie nie ma napięcia.
Przykład:
„żeby przy każdym kroku / ocierała się o mnie łagodnie” – rytmicznie to się ciągnie, jest płaskie, bez żadnego zgrzytu, przyspieszenia, zauważalnej pauzy.

Interpunkcja jest poprawna, ale nudna. Wszystko jest takie same: spokojne, wygładzone, bez ostrych krawędzi. To bardziej notka o marzeniu niż rasowe wierszysko w  moim odczuciu. 

 

4. Słownictwo

 

„miękkiej przędzy”, „łagodnie”, „ciszy”, „płaszcz” – to zestaw słów z katalogu „bezpieczna poezja z portalu literackiego”.

Zero pojedynczego, charakterystycznego słowa, które zostałoby w pamięci.

Ostatni wers: „i była gotowa na zgiełk.” – tu jest potencjał, ale znowu: „zgiełk” to ogólnik. Jaki zgiełk? Miasta? Ludzi? Wewnętrzny? Konfliktu? Wiersz ucieka od konkretu, przez co nie ma ciężaru.

 

5. Sens i pointa

 

Logika metafory: bohaterka chce ciszy, ale jednocześnie chce ją trzymać przy sobie jako amortyzator na przyszły zgiełk. To mogłoby być ciekawe – problem w tym, że wiersz zatrzymuje się dokładnie w miejscu, gdzie powinien zacząć się konflikt.

Nie ma żadnego zwrotu, żadnej rysy. Wszystko jest wygładzone jak… TA „miękka przędza”. Efekt: ładny obrazek na ścianę, nie wiersz, który naprawdę coś robi z czytelnikiem.

 

6. Co by go uratowało?

 

Dodać konkret: miejsce, sytuację, jedną brutalniejszą scenę lub detal, z którym ta cisza ma kontrastować.

Rozbić ten grzeczny język jednym, dwoma słowami, które wprowadzą pęknięcie: ironię, autoagresję, znużenie, cokolwiek.

Przemyśleć metaforę: czy na pewno potrzebujesz i „przędzy”, i „kłębka”, i „podszewki płaszcza”? Obecnie to nie pogłębia sensu, tylko mnoży ozdobniki.

 

 

ERGO:

 

To jest poprawny, ale skrajnie bezpieczny wierszyk – jak miękki kocyk z Ikei: ładny, miły, absolutnie niegroźny. Literacko nie robi nic ryzykownego, nie ma własnego języka, jedzie na zużytych metaforach i neutralnym słowniku. Jako ćwiczenie warsztatowe – OK. Jako wiersz, który chce zaistnieć w pamięci czytelnika – w tej formie nie ma na to szans.

[tie-break]

@Berenika97

Oczywiście, że gotowi na spotkanie ze światem możemy być tylko wtedy, gdy mamy zawsze w  kieszeni

coś w rodzaju antystresowego gniotka. Cisza jest potrzebna, aby wszystkie bodźce, informacje, zjawiska z zewnątrz móc przyjąć, uporządkować, nadać im odpowiednie znaczenie dla siebie i odrzucić to, co zaśmieca naszą wewnętrzną przestrzeń,

Myślę, że to bardzo mądry psychologicznie wiersz.

 

[Christine]

@Berenika97

Dziś też pisałam o ciszy - chyba jej bardzo potrzebujemy. Ciepły i piękny wiersz. Pozdrawiam. :) 

[Berenika97]

@Marek.zak1

Bardzo dziękuję Ci za ten komentarz. 

Bardzo mi przykro z powodu Twojej Sowy.  Każdy potrzebuje czegoś miękkiego i kojącego, a misie z historią mają w sobie szczególną moc. Są miłe, również małpka. :))

Dziękuję za ciepłe słowa i pozdrawiam serdecznie! :)

@huzarc

Dziękuję! Zgadzam się w pełni – to prawdziwy luksus dzisiaj.

Pozdrawiam ciepło! :)

@Tymek Haczka

Szanowny Czytelniku,

dziękuję za tak rozbudowaną analizę – widać, że wiersz przynajmniej nie pozostawił  Cię obojętnym, choć być może w sposób, jakiego nie zakładałam.

Rozumiem Twój punkt widzenia, choć muszę przyznać, że "instrukcja krawiecka" to określenie, którego tu nie słyszałam.

Co do "miękkiego kocyka z Ikei" – faktycznie, jeśli miałam wybierać między tym a "ostrym gwoździem z giełdy staroci", to chyba rzeczywiście poszłam bezpieczniejszą drogą. Nie każdy wiersz musi ranić jak potłuczone szkło – czasem może po prostu… być. Nawet jeśli to oznacza, że nie wszystkim przypadnie do gustu.

Zgadzam się, że konkret i rysa mogłyby dodać tekstowi głębi. Z drugiej strony – nie każda cisza musi być głośna w swoim opisie. Ale Twoje uwagi biorę pod rozwagę, zwłaszcza tę o nadmiarze ozdobników.

W każdym razie – cieszę się, że poświęciłeś  tyle czasu i uwagi temu "wierszykowi".

Pozdrawiam serdecznie

@tie-break

Dziękuję Ci bardzo za ten piękny i przemyślany komentarz!

Twoje porównanie do antystresowego gniotka w kieszeni jest świetne – dokładnie o to chodziło!  Cisza to właśnie ten moment, w którym możemy to wszystko przetworzyć i odnaleźć siebie. Twoje słowa są dla mnie naprawdę ważne.

Pozdrawiam serdecznie! :)

@ChristineBardzo dziękuję! Oj, czasami potrzebujemy i to bardzo! Pozdrawiam. :)))

@Rafael Marius@infeliaBardzo dziękuję! Pozdrawiam.  :))))