Intruzi

[Berenika97]

Wbijają się nagle - jak banda z zaułka.

Nie pukają, nie proszą.

Frontowe drzwi wylatują z zawiasów,

a one siedzą w środku,

pewne siebie.

Rozkręcają myśli jak stare płyty,

szorują igłą po nagim nerwie.

Potrafią podpalić krew od środka,

zmieniając ciszę w krzyk.

Czasem jednak miękną.

Zrzucają płaszcze,

odsłaniają drżącą skórę wstydu,

płoną słodkim zakłopotaniem.

Ale nocą -

są dzikie, nieokiełzane,

splątane jak złocona

arabeska.

A potem - po prostu znikają,

z trzaskiem drzwi i cieniem po sobie.

Nie mówią "żegnaj".

Nigdy nie odchodzą naprawdę.

Zawsze wracają

z tą samą bezkarnością,

z nowym bukietem pokus

i lęków -

moje emocje.

[huzarc]

@Berenika97

To bardzo ciepły i łagodny wiersz o emocjach, które są jednocześnie oprawcami i lokatorami naszego wnętrza. Jest to czułe, trafne i ludzkie. Emocje ożywiają w symbolach, w detalach i w przedmiotach, co udawania fundamentalną  prawdę i przemawia przez szczerą opowieść o tym, jak bardzo jesteśmy przez własne stany poruszani i nawiedzani.

[Migrena]

@Berenika97

 

wiersz jest poetyckim traktatem o nierozwiązywalnym konflikcie między racjonalnym Ja a nieokiełznaną siłą emocji, która stanowi jednocześnie źródło cierpienia i niezbędny element autentycznej egzystencji.

traktuje emocje nie jako stany podmiotu, ale jako autonomiczne, zewnętrzne byty.

fenomenologicznie opisuje natychmiastowe doświadczenie bycia człowiekiem, nacechowane niepokojem i radykalną zmiennością.

jezyk wiersza "Intruzi" jest nie tylko trafny filozoficznie, ale przede wszystkim niezwykle plastyczny i sensoryczny, co potęguje jego oddziaływanie.


osiąga ten efekt, ponieważ nie opisuje emocji, lecz działania i konsekwencje tych emocji na materię i ciało podmiotu.

to sprawia, że wiersz jest bardzo ożywiony i łatwy do wyobrażenia.

 

 

Bereniko.

 

Twój wiersz to śliczna poezja :)

 

 

 

Edytowane 1 godzinę temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:) doskonale rozumiem…ale ja je uwielbiam:) 

emocje :) 

doskonały wiersz :) 
 

 

 

[Marek.zak1]

Mają dużo do powiedzenia, te nocne, nieokiełzane rozkręcają i kierują myśli z poczuciem bezkarności, nierzadko wbrew rozsądkowi, a dokąd, to wie tylko peelka. W temacie napisałem "Kiedy zamykam oczy" (1.03.2019) jednej koleżance zresztą. Pozdrawiam weekendowo.

Co do wiersza, bardzo prawdziwy, lubię takie. 

[Berenika97]

@huzarc Dziękuję Ci za te słowa - szczególnie za dostrzeżenie tej dwoistości "oprawców i lokatorów". :)))

@Migrena

Twój komentarz to prawdziwy prezent - czytam go jak esej krytyczny, który odsłania warstwy wiersza, o których sama intuicyjnie wiedziałam, ale nie umiałabym tak precyzyjnie nazwać. To, co piszesz o traktowaniu emocji jako autonomicznych bytów, a nie stanów podmiotu - trafiłeś w samo sedno mojego doświadczenia. One rzeczywiście przychodzą "z zewnątrz", jak intruz, nie jak coś, co kontrolujemy.

Dziękuję za ten wnikliwy, intelektualny komentarz. Jesteś niezastapiony! :)))) Pozdrawiam. 

@KOBIETARozumiem Cię doskonale - też je bardzo lubię!  Serdecznie dziękuję! :)))

@Marek.zak1 To ciekawe, jak emocje rzeczywiście prowadzą nas "wbrew rozsądkowi", a my możemy tylko iść za nimi i patrzeć, dokąd zaprowadzą. Cieszę się, że trafiłam w Twój gust. :) Bardzo dziękuję! :)))

@Simon Tracy@Leo Krzyszczyk-PodlaśSerdeczne podziękowania! :)))