Ewolucja 2-0

[Migrena]

 

Na początku było bajoro.
Czas jeszcze się nie zaczął,
a błoto już miało ambicje na filozofa.

Niebo nie wiedziało jeszcze,
że ma się odbijać -
stało jak ekran, który czeka
na pierwszy trailer stworzenia.

A Bóg ziewnął,
zgasił słońce jak żarówkę z Ikei
i pomyślał:
- Niech się stanie coś śmiesznego.

Bóg wpatrywał się w bajoro
jak w niedokończony sen,
który postanowił sam dokończyć,
nie znając zakończenia.

I buch !
Piorun zjechał z nieba
jak po zjeżdżalni z empatii,
prosto w środek kałuży boskiej nudy,
a błoto eksplodowało jak myśl,
kiedy pierwszy raz zdała sobie sprawę, że istnieje.

Woda zaczęła bulgotać
jak czajnik podłączony do Wieczności.
Komary zemdlały z wrażenia,
żaby odśpiewały hymn do Chaosu
w tonacji błota-dur,
a wodorosty zaczęły tańczyć walca z gromem.

W środku zamieszkała myśl -
jeszcze bez kształtu,
ale już z planem założenia konta na Facebooku
i kanału na YouTubie:
„Życie od zera.”

Życie zaczęło mrugać
jak neon w tanim motelu kosmosu -
raz świeciło, raz gasło,
jakby Wszechświat próbował przypomnieć sobie hasło do samego siebie,
ale już chciało być reklamą sensu.

Tak narodziło się życie -
mokre, bez sensu,
ale z potencjałem na reality show.

Pierwszy okoń otworzył oczy i rzekł:
- Kim jestem?
A drugi mu na to:
- Nie wiem, ale mam ochotę kogoś zjeść.

I to była pierwsza rozmowa egzystencjalna w dziejach świata.
I od tamtej pory
wszelkie filozofie zaczynały się od pustego brzucha.

Trzeci, z zacięciem na medyka,
uznał, że połowa okoni będzie miała pipki,
a druga połowa psipsiaki.
Czwarty, bardziej filozoficzny,
wyciągnął płetwę z błota i zawołał:
- Zróbmy coś wielkiego!
Może drzewo genealogiczne!

I tak zaczęła się ewolucja.

Okonie rosły,
kłóciły się o priorytety genetyczne,
zakładały pierwsze partie polityczne:

Koalicja Naprzód z Funkcją do Tyłu (czyli Do Dupy),
Płetwa+,
Zieloni Byle Była Kasa,
i Partia Przemiany w Gówno -
obiecywali złote rybki, a wyszły karasie po wypadku.

Wszystko kwitło -
dosłownie i w przenośni -
aż pewnego dnia
dwie panie okoniowe,
z oczami jak perły
i ogonami jak wąż boa,
postanowiły wyjść na brzeg.

Ich ruch był powolny,
ale historia zawisła jak ekran ładowania
w komputerze Boga -
99% stworzenia
i ani procent pewności, po co.

– O, patrz,  powiedziała jedna,
to chyba ląd.
- A po co nam to? spytała druga.
- Nie wiem.
Ale może tam mają Wi-Fi.

I wyszły.

Na brzegu trawa pachniała
jak świeżo otwarty mem,
a słońce przypiekało łuski
jak grzeszne sumienia.

Z każdą minutą coś w nich pękało.
Z płetw robiły się łapy,
z łap dłonie,
a z dłoni - selfie.
A potem pierwsze filtry -
żeby stworzenie wyglądało lepiej niż Stwórca.

– Patrz ! krzyczały.
- Możemy się dotknąć!
– Możemy się pomalować!
- Możemy mieć opinie!

Tak narodziły się kobiety -
z błota, z ognia
i z potrzeby depilacji.
nawet tych miejsc  których nikt nie powinien oglądać bez zaproszenia.

Pierwsza wynalazła szminkę,
druga eyeliner,
a trzecia - sens istnienia
(ale tylko do weekendu).

Kiedy Karol Darwin z Galapagos zobaczył to w wizji,
wypluł herbatę
i napisał teorię,
żeby jakoś to wytłumaczyć światu.

A świat mu uwierzył,
że brunatny ptaszek to dziadek niemieckiego kanclerza.
Bo ludzie zawsze wierzą w rzeczy,
które pozwalają im spać spokojnie.

Darwin notował:
„Człowiek pochodzi od małpy.”
A Bóg na marginesie dopisał:
„Nie, Karolu. Człowiek pochodzi od żartu.”
Tyle że żart wymknął się z kontekstu.

Człowiek -
to tylko śmiech,
który nauczył się chodzić na dwóch nogach.

Bo ewolucja nie miała celu -
miała tylko poczucie humoru.

Małpy zeszły z drzew,
bo liście nie miały dostępu do Netflixa.
Zeszły z drzew,
zostawiając w koronach echo,
które do dziś udaje sumienie człowieka.

Pierwsi ludzie odkryli ogień,
żeby podgrzać swoje ambicje.
Potem żelazo, proch i kapitalizm.

I tak oto życie
zaczęło się sprzedawać w promocji.

Teraz, po tysiącach lat,
siedzimy w klimatyzowanych jaskiniach,
piszemy wiersze o sensie istnienia,
a w tle reklama mówi:
„Kup nowego człowieka -
teraz z funkcją auto-ironia!”

Darwin przewraca się w grobie
z prędkością trzydziestu trzech obrotów na minutę,
jak stara płyta winylowa
z napisem Survival Mix.

Bo ewolucja trwa -
tyle że dziś odbywa się w wersji cyfrowej.

Kliknij.
Zmutuj.
Wyślij.
Zaktualizuj geny.

Zgódź się na pliki cookies istnienia,
zanim algorytm oceni,
czy nadajesz się
na Bajoro 2.0.

Ewolucja to kabaret,
w którym Bóg udaje, że nie zna pointy,
a publiczność udaje, że ją rozumie.
A śmiech jest tylko sposobem,
w jaki Wszechświat ukrywa swoje łzy.

A Bóg, poprawiając się w fotelu z galaktyk,
pomyśli:

Żart był dobry.
Ale sequel jest fatalny.

 

 

 

 

[Omagamoga]

głęboko , pamietaj chodzenie po bagnach wciąga .
pominąłeś szatana który podobno jest królem ziemi , ale bez obaw , Bóg powiedział czyńcie sobie ziemie poddaną czyli szatan też się w to wlicza i nie ważne są jego oblicza . 

[viola arvensis]

@Migrena koniecznie napisz c.d. 

 

Tekst wciąga jak grzęzawisko (wiesz, takie ciepłe bagienko, z którego nie chce się wyłazić).

I może to niestosowne, ale mnie ta opowieść rozbawiła, choć jest wiadomo- poważna i głęboka. 

 

Super masz pomysły !

 

[huzarc]

@Migrena

To wiersz, który śmieje się zamiast napawać „mądrościami”. Kosmos jako przerysowany żart, bo rzeczy niepoważne i prowizorki wychodzą najtrwalej.

Zamiast patosu stworzenia — mimowolne nieuczesane konwencje.

A w tym wszystkim człowiek to nie pomnik, tylko błysk, który próbuje się zrozumieć.

 

[Migrena]

@Omagamoga

 

kurcze.

faktycznie zapomniałem o szatanie :)

 

dziękuję :)

 

 

 

 

@viola arvensis

 

"napisz c.d."

 

dla Ciebie......ja dla Ciebie napiszę całą sagę byle tylko uśmiech trwał na Twojej twarzy i w sercu pięknym.

 

Wiolu.

dziękuję bardzo, bardzo :)

 

 

[Nata_Kruk]

@Migrena... w kilku miejscach szczerze się uśmiechnęłam.

Traktuję całość z przymrużeniem oka, ale dodam także, że treść byłaby fantastyczna

na.. stand ap.  Pomysłów Ci nie brakuje... :)

Pozdrawiam.

 

 

Edytowane 7 Listopada przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

:D ;)

Boże, dzięki Ci za żart, satyrę, kpinę etc.

bo bez tego tylko zera :(

[Omagamoga]

@iwonaroma i jedynki

[Annna2]

@Migrena 

Fajny wiersz w tonie żartobliwym, wręcz figlarnym

 

 

Edytowane 8 Listopada przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@huzarc

dziękuję za świetne zrozumienie i komentarz.

 

 

@Nata_Kruk

dziękuję Nata za komentarz.

 

miło mi, że rozbawiłem :)

 

pozdrawiam.

 

 

Edytowane 8 Listopada przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Migrena

Mam wrażenie, że gdy Bóg ziewnął i pomyślał: „Niech się stanie coś śmiesznego”, to wcale nie myślał o stworzeniu świata.

On czekał, aż Ty napiszesz ten wiersz.

To jest instrukcja obsługi kabaretu ewolucji, której Darwin zapomniał dołączyć do swojej książki (pewnie dlatego, że był zajęty obserwowaniem ptaszków, zamiast sprawdzić, czy jego małpa ma już konto na Netfliksie).

Po przeczytaniu tego, czuję się jak ten pierwszy okoń – nie wiem kim jestem, ale mam ochotę zjeść... całą Twoją twórczość. Jednocześnie boję się zaktualizować swoje „pliki cookies istnienia”, bo algorytm może uznać, że nie nadaję się na „Bajoro 2.0”.

Jednym słowem - Bóg, czytając to, w końcu przestał ziewać, poprawił się w fotelu z galaktyk i dopisał na marginesie:

„No. Ten żart mi się udał!”

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Migreno, mam wrażenie, że Twoje błoto znało filozofa, a każda szufladka tu chciała mieć własne niebo. Trudno nadążyć za tą ewolucją słów - jakby świat się stwarzał drugi raz, ale z większym poczuciem humoru.

Nie nadążam za Tobą jak widać :)

[Migrena]

@Berenika97

 

Dla Ciebie Nika.

Bo Ty słyszysz głębiej.

 

 

 

Twoje słowa
wróciły do mnie
jak światło odbite
od spokojnej wody -
nie po to, by oślepiać,
lecz by przypomniec,
że każdy żart
ma swoją czułą stronę
i każde bajoro
swoje niebo.

 

Czytam Twój komentarz
i mam wrażenie,
że to nie okoń   był pierwszy,
ale Twoje spojrzenie -
bo umiesz dostrzec
iskrę tam,
gdzie inni widzą tylko
plusk.

 

Dziękuję Ci
za ten oddech zachwytu,
za tę czułą ironię,
za to, że potrafisz
rozsmieszyć sens
i uspokoić bezsens,
jakbyś dłonią
prostowała zmarszczki
na czole świata.

 

Gdy Bóg
poprawia się w fotelu
z galaktyk,
jestem pewien,
że uśmiecha się
również do Ciebie.

Bo to piękna sztuka -
tak czytać,
żeby czytany
czuł się lepszy
niż jest.

 

 

jacek.
 

[Berenika97]

@Migrena

Twoje słowa otuliły moje jak płaszcz o rozmiar za duży —

piękny i ciepły, ale czuję się w nim trochę zagubiona,

niepewna, czy nań zasłużyłam.

 

Dziękuję za piękne słowa! 

[Migrena]

@Berenika97

 

och Nika.

 

Twoje słowa przyszły cicho,
jak płaszcz, w którym można się schować
i poczuć, że świat jest miękki.

 

Zostały -
i w każdym zdaniu
czuję ciepło Twojej obecności.

 

Niech Ci będzie ciepło,
gdziekolwiek czytasz,
bo od Ciebie
serce słowa bije inaczej.

 

j.

 

 

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

 

Aluś.

Nie trzeba nadążać - dobrze, że jesteś tu ze mną i ze swoimi obserwacjami.

Twoja uwaga i poczucie humoru sprawiają, że nawet najbardziej pokręcone błoto staje się przyjemnością do dzielenia.

 

i ja wszystkim się z Tobą dzielę :)

 

radością też ;)

 

 

[violetta]

@Omagamoga dobre przemyślenia:)

@Migrena żyjesz w takim wolnym świecie, gdzie wszytko śmieszy:)

[Migrena]

@violetta

 

tak jakoś mi się szczęści :)

 

 

 

 

@Annna2

 

Aniu.

normalny figlarz ze mnie :)

 

dziękuję serdecznie.

 

 

 

 

 

 

@iwonaroma

 

na świecie coraz gorzej to chociaż niech tutaj trochę wesołego słońca......

 

żyjemy.

 

dzięki :)

 

 

Edytowane 8 Listopada przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Wiechu J. K.]

@Migrena Jacku, komentarz zbędny. Świetny wiersz. Pozdrawiam.