Między wersami

[Nata_Kruk]

 

      Między wersami

 

 

ona jedyna była przy mnie 
gdy ty nieobecny od zawsze
zastanawiałam się
czy wiedziałeś że w ogóle istnieję
aż przestało to mieć znaczenie 
zazdrościłam innym że mają 
rodzeństwo nie miałam
z kim wojować o trzy zabawki 
i tanią lalkę dla której byłam 
mamą i tatą

 

czasem nadgryzałam ołówki 
czasem marzenia 
i rysowałam 

 

w szarym bloku
przy szarych ścianach
wyrysowałam całkiem różowe

życie

 

i jeśli nawet nieidealne
to z własnymi lekcjami
do przerobienia 

 

 

 październik, 2025

[infelia]

@Nata_Kruk A teraz dołącz malunek z dzieciństwa dla dopełnienia ekspresji wiersza. Proszę.

[Gosława]

A ja zawsze marzyłam żeby być jedynaczką 

I powoli  krok po kroku wymazuję brata że wspomnień i życia 

Ciekawy wiersz

[Migrena]

@Nata_Kruk

 

wyjątkowo poruszający wiersz.

 

 kunsztowne przekuwanie bólu  dziecięcej nieobecności w triumf wyobraźni.

 

świetnie używasz kontrastu między "szarymi ścianami" a "różowym życiem".

 

to jest mistrzowskie i  świadczy o dojrzałym i skutecznym warsztacie poetyckim.

 

o czym przecież juz wiemy.

 

tytuł też jest super.

 

serdeczności :)

 

 

[Marek.zak1]

Jako jedynak znam temat i rozumiem klimat i to rysowanie, kiedy byłem sam, a także ucieczki w świat wyobraźni. Pozdrawiam

[violetta]

Ja miałam zdolności muzyczne i plastyczne w sumie, śpiewałam, rysowałam:)

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Nato, z której strony nie spojrzeć to będzie za i przeciw. Nie chcę się tutaj rozpisywać,

bo kocham rodzeństwo, ale nie masz pojęcia ile na głowie może mieć najstarsze dziecko.

[Amber]

@Nata_Kruk  Wyrysowane życie na różowo, kiedy kredki są w zasięgu ręki. Wiersz refleksyjny łady.

[andrew]

@Nata_Kruk

...

różowe myśli dziecka 

nie potrzebują okularów 

tulą do poduszki myśli 

płatające figle wyobraźni 

budują różne światy 

niedostępne dla dorosłych 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[Nata_Kruk]

@infelia... to, niestety, niemożliwe, zwyczajnie nie mam już ich.

@Gosława... za.. ciekawy.. dziękuję, a że wymazujesz brata z życia, przykro mi, bywa i tak między rodzeństwem.

@Migrena... jeśli poruszający, cieszy mnie i w ogóle, zostawiasz mi ciekawy komentarz. Dziękuję też za dobre słowo... :)

@Marek.zak1... to prawda, podobno jedynacy mają swoje 'ucieczki' i poświęcają czas sobie samemu.

Dzięki za zrozumienie... :)

 

Za cichutki ślad czytania, dziękuję... @Simon Tracy ... @KOBIETA ... @lena2_ .. @Posem

 

 

 

Edytowane 30 Października przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

Żebyś mnie źle nie zrozumiała 

Wiersz zatrzymał i to bardzo bardzo 

Ja go sobie na swój pokręcony sposób odczytuję 

Dużo z niego dla siebie wyniosłam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Nata_Kruk]

@violetta... toś Ty.. Ryba.. jak ja..:)

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, tzn. mam nadzieję, że dobrze Cię odczytałam.... wynoś to, co Ci się przyda.. ;) Dzięki za powrót.

 

@Alicja_Wysocka... ile Ty miałaś na głowie, nie wiem.. ale pojęcie jako takie mam, w rodzinie...

Mój wujek miał szóstkę dzieci i najstarsze - moja kuzynka - ubolewała bardzo nad tym faktem,

żaliła mi się, że jest jak mama dla tych młodszych... coś podobnego pewnie było u Ciebie.

Dzięki za 'wspominkę'.... :)

 

 

@Amber... fajnie, że refleksyjnie ładny... :) Ja 'kochałam' ołówek, choć jakieś kredki też były w domu.  Dziękuję.

 

Drodzy goście.. dziękuję za zostawione słowa... pozdrawiam wieczornie.

 

 

... masz rację Andrzej... :) dzieci mają swój światek i dobrze, gdy rodzice normalni,

w sensie.. bez patologii.

Pozdrawiam i dziękuję za wejście.

 

 

Edytowane 30 Października przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Nata_Kruk cieszę się że zdołałaś jednak ułożyć swoje życie. 

[Annna2]

@Nata_Kruk  smutno, ale nikt nie dał gwarancji na tylko szczęśliwe życie,

szczęśliwe tylko chwile są, ale dobrze że tak jest, bo inaczej życie byłoby niemożliwe

[huzarc]

@Nata_Kruk

To bardzo piękny, ciepły wiersz, przy tym czuły i prawdziwy.

Jest w nim coś z rozmowy dziecka z przeszłością, spokojnej, bez gniewu, ale pełnej tęsknoty za tym, czego zabrakło.

Jego słowa działają jak balsam, bo za nimi kryje się siła, toniemy zdolność do tworzenia własnego świata, nawet gdy dawny był szary, tworząc w ten sposób powieść o dorastaniu z miłością i brakiem oraz o tym, że jedno i drugie potrafi nas ukształtować.

Ciepły, wzruszający, prawdziwy.

[Nata_Kruk]

@Robert Witold Gorzkowski... :).. jednak... tak, moje tak, choć to wyżej może, ale nie musi być

o autorce.

 

@Annna2.... o tak, przeplatanie się złych i dobrych chwil w życiu, na pewno niejednej osobie

pozwala się umocnić.

 

@huzarc... ładnie to określiłeś...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak, ten gniew niczego by już nie zmienił, wszak życie toczy się dalej. Dziękuję za miłe słowa.. ciepły i wzruszający.

 

Moi drodzy, dziękuję Wam za zostawione słowa.. ślę serdeczne pozdrowienie.

 

 

Edytowane 31 Października przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Nata_Kruk "Wyrysowałam całkiem różowe życie" - to jest zdanie, które zostaje. Cały ten wiersz to opowieść o sile - nie głośnej, nie heroicznej, ale takiej cichej, dziecięcej, która po prostu... przetrwała. Teraz nie wyobrażam sobie życia bez kochanego brata, ale w dzieciństwie było rożnie - uwielbiał moim zabawkom zaglądać do środka. Twój wiersz jest Piękny!

[Nata_Kruk]

@Berenika97... przyznam rację, to opowiastka o pewnego rodzaju.. sile.. cichej, dziecięcej, by potem trwać.

Do tej pory zazdroszczę innym rodzeństwa, bo to, że jestem jedynaczką, to prawda.

Znam sytuacje, że siostra z bratem nie rozmawia bo... i nigdy chyba nie będę w stanie tego pojąć.

Bardzo Ci dziękuję za ciepłe słowa o treści... :)

 

@bardzomilypan... Panu także, za wejście w okienko... :)

Pozdrawiam Was.

 

@Wakss... @Starzec... @Adler... bardzo dziękuję za reakcję.

Edytowane 2 Listopada przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Bez zasobów i doświadczeń wychowywałam od maleńkiego młodszą o 10 lat siostrę. Ot dziecko dziecko. Ciężko porównać lalkę do małego człowieka, chociaż zawsze się można pomylić. ;) Ale jak mnie zabrakło, jej się świat zawalił, a mi się otworzył. Za młoda byłam na te obowiązki, ale fakt - towarzystwo miałam. Dzisiaj kontakt mamy stały, choć mieszka w Portugalii. Ładny wiersz. Ale wszystko co piszesz ma jakość. bb

[[email protected]]

@Nata_Kruk I ten samotny trzepak Natko, przypomniałaś dzieciństwo, młodość...
 

Cudownego weekendu.