przyjacióka

[viola arvensis]

przychodzi czasem nie w porę

uśmiechem darzy przyjaźnie

zaczepia, odwraca uwagę

i wtrąca się w wyobraźnię

 

całusy na czoło sklada

ciepłymi dłońmi otula

szepcze uparcie do ucha

i wzrusza i słodko rozczula

 

nie goni za nowinkami

siedzi skupiona, bliziutko

czasami odgania złe myśli

a czasem pozwala przyjść smutkom

 

niezmiennie pociągająca

beze mnie żyć już nie umie

choć kocha moją samotność 

to bywa - gubi się w tłumie

 

lecz wraca, zwykle spóźniona

zziębnięta i bardzo smutna

na imię jest jej Nostalgia

najczulsza i równie okrutna.

 

 

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 18:30 przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@viola arvensis Bardzo ładny wierszyk :)

[viola arvensis]

@Leszczym innego nie śmiałabym wstawiać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Leszczym]

@viola arvensis Akurat inny Twój mógłby być ciekawy :) Wstaw kiedyś inny wierszyk tak dla hecy :)

@viola arvensis

 

[viola arvensis]

@Leszczym ostatnio piszą mi się wiersze same, to czasem coś wrzucę na bieżąco.

Ale może masz rację, wyciągnę coś z mrocznych zakamarków duszy dla odmiany. W końcu listopadowy klimat sprzyja...

[Leszczym]

@viola arvensis Nie to że namawiam do złego, ale też mogą być dobre.

[viola arvensis]

@Leszczym masz moje tomiki i wiesz (o ile czytaleś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

),

że rożne są tam wiersze. Wiem, że w mrocznych utworach nie ma nic złego ale uważam, że do takich tekstow jak i do innych, musi być wena.

Ja nigdy nie silę się na pisanie.

Albo mi sie coś układa w głowie samo albo nie.

Pisanie na siłę nie ma sensu.

Jak znów popadnę w jesienne humory/muchomory

to będzie się spać z głowy szary szum...

[huzarc]

@viola arvensis

Wiersz niemal prosi się o recytację, jego rymy i miary są zachowane z dużą starannością tworzą lekką melodię. Jednocześnie to bardzo ciepły i dojrzały portret nostalgii, nie jako abstrakcyjnego uczucia, lecz żywej towarzyszki, która potrafi przytulić, ale i zaboleć.

[Migrena]

@viola arvensis

 

przepiękny, liryczny, sensualny i emocjonalny portret uczucia, które jest nieodłącznym towarzyszem człowieka.

 

wiersz sugeruje, że Nostalgia nie jest jedynie stanem umysłu, ale żywą, aktywną siłą, którą trzeba przyjąć z jej czułością i jej okrucieństwem.

 

zauroczył mnie głęboko :)

 

 

i przyłączam sie do Michała - wstaw czasem coś "dla hecy".

 

 

piękny wiersz Wiolu :)

czuję go w sobie :)

i jest ślicznie :)

 

 

[viola arvensis]

@huzarc a ja tak pomyślałam teraz, ze Twoje komentarze są niezwykle ciepłe i dojrzałe. Bardzo Ci dziekuję za Twoją cenną obecność

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena bardzo Ci dziękuję za przychylność i mile slowa

 

Jak tak obserwuję ludzi to mam wrażenie, ze niektórzy nigdy nie znali i nie mają pojęcia co to nostalgia, refleksja czy zwykle nawet zamyślenie. 

Gapią się w te telefony, skrolują bzdury, karmią sie tym całym chłamem i regularnie odmóżdżają. Takie mam ostatnio gorzkie spostrzeżenia.

Dobrze, ze są portale takie jak ten i ludzie z wrażliwością jak Twoja. 

Można złapać oddech. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wstawię Wam, ze specjalna dedykacją. Ale kiedy, tego nie wie nikt

[Migrena]

@viola arvensis

 

wiadomo.

wszak poetka to istota tajemnicza :)

 

[Berenika97]

@viola arvensis

To piękna poezja! Personifikacja nostalgii jest tu tak naturalna, tak intymna - jakby czytać pamiętnik o skomplikowanej miłości. A finał - "najczulsza i równie okrutna" - doskonały. Wzruszający wiersz.

 

ps.wczoraj napisałam wiersz o melancholii, ale nie tak pięknie.

[Annna2]

@viola arvensis  Stworzyłaś niezwykły klimat

[andrew]

@viola arvensis

To ona pokazuje że życie, szuka w wspomnieniach ukrycie. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[KOBIETA]

@viola arvensis

 

Przyjaciółka…czy może siostra? :) 

nostalgicznie i czule:) pozdrawiam serdecznie:) 

 

 

[viola arvensis]

@andrew bardzo dziękuję, miłego wzajemnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Annna2 to mile, dziękuję serdecznie

@KOBIETA a jak kto woli

Pozdrawiam rownie serdecznie.