Jeszcze

[lena2_]

Nie oglądajmy się za siebie,
licząc pożółkłe kalendarze.
Jeszcze spróbujmy złapać w locie,
choćby najmniejsze z naszych marzeń.

Odnajdźmy dawne polne ścieżki,
gdzie kwiaty, drzewa, złote słońce.
Nim się ukryje za horyzont,
poczujmy jeszcze puls gorący.

Nie patrzmy, co na końcu drogi,
licho spać lubi za zakrętem.
Dopóki igra w oczach płomień,
cieszmy się chwilą, jak prezentem.

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@lena2_

To bardzo ciepły, pogodny wiersz - o pogodzeniu z czasem, z którym prowadzona jest przyjacielska rozmowa. Taka, która płynie naturalnie, jak rozmowa przy zachodzie słońca.

[Migrena]

@lena2_

Przepiękny wiersz ! 

Jestem zachwycony tym, jak lekko i zarazem głęboko oddajesz ducha ''carpe diem''.

Twoje słowa są jak motywujące światło.

Piszesz naprawdę bardzo pięknie :)

 

[Alicja_Wysocka]

@lena2_ Jak pięknie przypominasz, Leno, że każda chwila jest darem.
Jeszcze się cieszmy, że płomień tańczy, że chwila pachnie mgłą i chlebem...
Bo kto wie, czy jutro też będzie nam dane takie małe niebo.

[FaLcorN]

@lena2_

Póki mi wschodzi i zachodzi,

a wszystko zmienia się — jak pogoda.

Zachowam żółte liście godzin,

by w oknie wiary szukać Boga.

[Berenika97]

@lena2_Napisałaś  "Cieszmy się chwilą, jak prezentem" – proste, niepretensjonalne, ale prawdziwe. Chwila jest prezentem, jeśli potrafimy ją tak zobaczyć.

Ten wiersz ma w sobie lekkość ale nie ucieka przed prawdą o końcu drogi.  Mówi: "nie teraz, najpierw poczujmy słońce". To mądrość życiowa, która  nie gubi entuzjazmu.

Piękny!