Wierzchosława

[Nata_Kruk]

 

           Wierzchosława

 

 

 

to co na wierzchu musi wyglądać
więc przygląda się sobie wszędzie 
lustra i witryny sklepów przywykły
do brwi pod linijkę ociężałych rzęs 
strojenie mięśni w odpowiedniej pozie 
uwypukla to co już napompowane

 

bańka mydlana w pejzażu jesieni 
nadęta jak bąbel w kałużach miasta 
smuga perfum drażni kołujące liście 
w dłoni telefon wypluwa błyski flesza   
selfie gotowe na profilu kłęby spojrzeń
oto jest - sława - tylko podziwiać i...

 

 

zaszlochać

 

 

 październik, 2025    

 

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Nata_Kruk

„Wierzchosława” to małe, błyskotliwe studium współczesności - ironiczne, ale ludzkie.

Świetnie rozpisane napięcie między fasadą wizerunku a pęknięciem wewnętrznym.

Połączenie realizmu, satyry i liryki w jednym, krótkim wierszu.

Poezja o powierzchni, która kończy się głębią.

Krótka, ale błyskotliwa i dotkliwie prawdziwa. Pozdrawiam:)

[Nata_Kruk]

@huzarc... takie malutkie, ironiczne no i.. ludzkie.. :) Dziękuję za komentarz.

Pozdrawiam również.

[Simon Tracy]

Zbyt mnie przeraża współczesność bym mógł choć czasem oko na nią zwrócić. Ale mogę zaszlochać.

[andrew]

@Nata_Kruk @Nata_Kruk

...

natura także 

przebiera się często 

spogląda w taflę jeziora 

robiąc miny 

chętnie by się głośno zaśmiała 

lubi jednak ciszę 

zwłaszcza o poranku 

 

myśli 

co jeszcze ubrać

robi kolejny makijaż, 

będzie jeszcze kolorowo

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[Gerber]

No tak to już jest, ale wszystko się w końcu przejada i kiedyś tam wróci, to coś...

[Jacek_Suchowicz]

świetnie uchwycone

 

co chwila selfie na każdym kroku

za wszelką cenę uwagę zwrócić

takie dziewczyny trudno jest cenić

chłopcy podobni lecz ci są głupi

 

język co chwila także kaleczą

a wulgaryzmy to jest powszechność

niedouczeni dla nich codzienność

to celebrytów skrzywione echo

:))

[Migrena]

@Nata_Kruk

 

Cudownie bolesna puenta, która w jednym słowie ujawnia tragiczną prawdę: sława, która karmi oczy innych, często głodzi serce tego, kto ją stworzył.

 

Podoba mi się :)

[Marek.zak1]

Wersja demo, czyli popisywanie się zawsze miało miejsce i jestem za uśmiechaniem się, jak to zrobił Fredro: jestem Papkin, lew północy......

Pozdrawiam

Edytowane 19 godzin temu przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[viola arvensis]

@Nata_Kruk świetnie Ci to wyszło, juz sam tytuł jest wybitny, calosc niby smutna ale cóż, ja sie nawet do tej brutalnej prawdy, przekazanej wierszem - usmiecham.

Bo i coż pozostaje...

[violetta]

To najdłuższe imię jakie jest:)

[Gosława]

Nie wszystko złoto co się święci 

Niestety wyrosło nam pokolenie obrazkowe

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Taki współczesny portret - błyszczący tylko z wierzchu.
Imię równie dobrze mogłoby brzmieć Lustrosława.
Bo nie widać w nim wnętrza, tylko odbicie w szybie.

[Annna2]

@Nata_Kruk  październik od słowa paździerz- od łodyg lnu zdrewniałych po obrobieniu.

Bo jesień może być piękna- październik jesieni umieranie.

pięknie

[lena2_]

Natko obnażyłaś całą prawdę o tej powierzchowności, która dzisiaj króluje i w realiach i mediach wszelakiego rodzaju:)

pozdrawiam serdecznie:)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - cały wiersz pachnie prawdą - 

                                                                 Pzdr.serdecznie.

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Napisałaś ostry wiersz o współczesnej obsesji na punkcie wyglądu i mediów społecznościowych. Pokazałaś, jak za fasadą perfekcji kryje się pustka i smutek.

Nie oceniasz wprost, ale dokładnie dobrane słowa robią swoje - „ociężałe rzęsy", „napompowane", „nadęta jak bąbel" - obnażają sztuczność i wysiłek włożony w kreowanie wizerunku.

Świetny kontrast jesieni i bańki mydlanej - natura w swoim autentycznym, melancholijnym pięknie naprzeciwko sztucznej, kruchej konstrukcji ego.

A to zakończenie... „sława - tylko podziwiać i... zaszlochać" - genialny chwyt. Pokazujesz, że za pragnieniem uznania i podziwu kryje się rozpacz. Że te „kłęby spojrzeń" nie nasycają, tylko pogłębiają pustkę.

Jest w tym wierszu coś smutnego - widzisz, jak ludzie więzną w tej grze pozorów. Świetny tekst!

[Nata_Kruk]

@Simon Tracy... mam podobnie, ale nie zawsze, ufff.. z zaszlochać... jest nad czym. Dziękuję.

 

@andrew... naturze jak najbardziej przystoi strojenie się kilka razy w roku... :) Dziękuję.

 

@Gerber... wszystkim... strojnisiom.. kiedyś to się znudzi... :) oby. Miło, że byłeś.

 

@Migrena... chciałam, żeby troszkę zabolało w puencie... :) Dzięki za koment.

 

@Marek.zak1... @viola arvensis... można i zaśmiać się, mnie się także zdarzy, na ulicy, ale nie w głos, bo bym może w 'epetynę' dostała..:)) Dziękuję za odniesienie.

 

@violetta... chyba najdłuższe... :) pasowało mi tutaj. Hej Viola.

 

@Gosława... zgodzę się ze słowami, nie wszystko złoto, co... :)

 

@Alicja_Wysocka.. a jest.. Lustrosława.?. jeśli, mogłoby być. Dla mnie idealne, jw. Dzięki Ala.

 

@Annna2.. dziękuję za odniesienie o październiku... :) Aniu, dygam.

 

@lena2_... o to obnażenie mi chodziło. Miło, że wpadłaś do mnie.

 

@Waldemar_Talar_Talar... fajnie, cieszę się, że tak... :) Dzięki Waldek.

 

@Wochen... dziękuję.

 

Bardzo, bardzo.. Wam dziękuję raz jeszcze, za każde słowo. Ślę pozdrowienie.

 

Jacek, Berenika, Wam nie teraz... sorry.

Edytowane 2 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)